Bij de bespreking van de prima plaat van Karen Jonas een aantal weken geleden kwam de naam Sarah Borges opeens weer boven drijven. Dat was lang geleden. In 2004 was ik helemaal stuk van haar geweldige debuut Silver City, dat ik rekende tot de beste rootsplaten van het betreffende jaar, maar na het eveneens uitstekende (maar wel net wat mindere) Diamonds In The Dark uit 2007 verloor ik Sarah Borges helaas uit het oog (en oor).Dat is niet alleen mij overkomen, want de afgelopen jaren heb ik niets meer over haar muziek gelezen en ook het over het algemeen toch redelijk volledige AllMusic.com rept met geen woord over de muziek van Sarah Borges. Eerlijkheid gebied me om toe te geven dat ik niet altijd even goed heb opgelet, want zelfs in Nederland zijn een aantal recensies van haar recent uitgebrachte plaat verschenen, al is de aandacht minimaal en zeker te beperkt voor een muzikant van het kaliber van Sarah Borges.
Daarom eerst maar wat achtergrondinformatie. Sarah Borges werd geboren in Taunton, Massachusetts, en timmert al vanaf jonge leeftijd aan de weg in de aansprekende muziekscene van Boston. In 2004 debuteerde ze met Silver City, dat uitstekend werd ontvangen en onthaald met citaten als “friendly pop–rock with bits of twang, rockabilly and '50 pop”, “a modern-minded honky-tonker with a retro streak” en “she has all the good parts of Sheryl Crow's sound without the L.A. pop suckdom”. Ook in Nederland kreeg de plaat, mede dankzij mijn inspanningen in de destijds veel gelezen Plato.NL nieuwsbrief, flink wat aandacht. En terecht.
Sarah Borges maakte na Silver City nog twee platen en bracht in 2010 nog een plaat met restmateriaal uit, waarna het stil werd, mede omdat de Amerikaanse singer-songwriter zonder platencontract kwam te zitten en moeder werd.
Het eerder dit jaar verschenen en dus bij toeval door mij ontdekte Radio Sweetheart, kwam tot stand via crowdfunding en is wederom een prima plaat van Sarah Borges. Er werd kennelijk flink wat geld voor de plaat binnengehaald, want niemand minder dan Steve Berlin (Los Lobos) heeft de plaat geproduceerd.
Radio Sweetheart is voor een ieder die de vorige platen van Sarah Borges kent een feest van herkenning. Ook op haar nieuwe plaat maakt Sarah Borges toegankelijke muziek met invloeden uit de pop, rock, Amerikaanse rootsmuziek, rock ’n roll en rockabilly. Het is bij vlagen lekker stevige muziek, waarin de stem van Sarah Borges altijd centraal staat.
Dat is geen onverstandige en zeker geen onlogische keuze, want Sarah Borges beschikt over een stem waarvan je alleen maar kan houden. De Amerikaanse heeft het licht nasale van Aimee Mann, maar voegt hier een flinke dosis twang aan toe. Het is een stem die uitstekend uit de voeten zou kunnen in country tranentrekkers, maar ook in het wat stevigere repertoire op Radio Sweetheart kan Sarah Borges uitstekend uit de voeten.
Naast de stem van Sarah Borges valt het uitstekende gitaarwerk op de plaat op. Sarah Borges heeft nooit een geheim gemaakt van haar liefde voor rock ’n roll uit de jaren 50 en deze invloeden zijn ook op Radio Sweetheart weer hoorbaar, al is het gitaarwerk ook stevig verankerd in de tradities van de Amerikaanse rootsmuziek.
Radio Sweetheart is een plaat om heel vrolijk van te worden. Toegankelijke muziek met voldoende twang en volop emotie en doorleving. Precies zoals rootsmuziek in dit segment moet klinken. Welkom terug Sarah Borges, we hebben je gemist. Erwin Zijleman
Radio Sweetheart ligt nog niet in Nederland in de winkel, maar kan worden verkregen via het alom geprezen cdbaby (http://www.cdbaby.com/cd/sarahborges1).