Richmond Fontaine voorman Willy Vlautin trok de afgelopen jaren meer aandacht met zijn, overigens fantastische, boeken dan met de muziek van zijn band, die de afgelopen jaren helaas geen platen meer uitbracht. Het geduld van de fans van de band wordt nog wat langer op de proef gesteld, want Vlautin dook onlangs op als lid van de gelegenheidsband The Delines (ter geruststelling: volgens Vlautin wordt hard gewerkt aan een nieuw Richmond Fontaine album).
The Delines is verder samengesteld uit leden van The Decemberists en Minus 5 en heeft als boegbeeld de van The Damnations TX (on)bekende zangeres Amy Boone. Deze Amy Boone drukt nadrukkelijk haar stempel op Colfax van The Delines, want het is haar prachtige stem die het meest opvalt bij beluistering van deze plaat. Wanneer je wat beter naar de plaat luistert en je ook in de teksten verdiept komt de belangrijke rol van Willy Vlautin aan de oppervlakte. Vlautin schreef de prachtige verhalen die zich laten lezen als een boek en had ook in muzikaal opzicht een stevige vinger in de pap.
The Delines maken op Colfax muziek die meerdere kanten op kan gaan. Een aantal songs raakt aan de klassieke vrouwelijke singer-songwriter muziek uit de jaren 70 (variërend van Carole King tot Rickie Lee Jones), verleidt met lome alt-country die wel wat heeft van The Cowboy Junkies, doet meer dan eens denken aan de muziek van Natalie Merchant (met of zonder 10,000 Maniacs) en is tenslotte niet vies van lome nachtclub jazz of bezwerende muziek die is te omschrijven als Mazzy Star met wat minder valium en een country twist. Tenslotte mag niet onvermeld blijven dat Amy Boone beschikt over flink wat soul.
Plak alle songs aan elkaar vast en je neemt deel aan een fraaie road-trip door de Verenigde Staten, waarbij Willy Vlautin de gastheer is en Amy Boone zorgt voor het kippenvel. Colfax is een lome, sfeervolle en intieme plaat die in muzikaal opzicht al vrij makkelijk weet te overtuigen, maar wanneer Amy Boone begint te zingen ben je verkocht. Ik had persoonlijk nog nooit eerder van Amy Boone of van haar band The Damnations TX gehoord, maar sinds de eerste beluistering van Colfax ben ik verliefd op haar stem.
The Delines hebben een alt-country plaat gemaakt waarbij je alleen maar wilt wegdromen en waarbij het bijna zeker is dat mooie beelden op het netvlies zullen worden getoverd. Zeker als het tempo uiterst laag is, en dat is het in de meeste gevallen, heeft de muziek van The Delines een bijna hypnotiserende werking, maar ook als Amy Boone voorzichtig gas geeft zit de muziek van The Delines vol emotie en bezieling.
Omdat ik meestal niet zo gecharmeerd ben van gelegenheidsbands, heb ik Colfax van The Delines iets langer laten liggen, maar toen ik de plaat uiteindelijk hoorde had ik daar direct spijt van. The Delines hebben op het moment met Colfax absoluut één van de mooiste platen in het genre gemaakt en het is een plaat die nog lange tijd groeit en bloeit. Inmiddels terecht de hemel in geprezen in Engeland, maar nu is Nederland aan de beurt. Ga dat horen. Erwin Zijleman
