Het debuut van Saint Sister zal in deze week vol releases waarschijnlijk vaak over het hoofd worden gezien. Het is doodzonde, want het Noord-Ierse duo heeft een plaat gemaakt die in muzikaal opzicht intrigeert en in vocaal opzicht imponeert. De instrumentatie kan worden getypeerd als sprookjesachtig terwijl aan de stemmen van Gemma Doherty en Morgan MacIntyre best het predicaat hemels mag worden opgehangen. Het debuut van het tweetal staat vol atmosferische klanken en prachtige zang, maar wat gebeurt er veel op deze plaat, die je zeker bij beluistering met de koptelefoon maar blijft betoveren en bezweren. Prachtplaat.
Het is muziek die hier en daar het label folktronica krijgt opgeplakt en dat is op het eerste gehoor geen gekke omschrijving. De prachtig bij elkaar kleurende stemmen van Gemma Doherty en Morgan MacIntyre zouden ook niet misstaan in de folk, terwijl de instrumentatie op hun debuut lijkt te worden gedomineerd door elektronica.
Toch vind ik Shape Of Silence van Saint Sister geen paat die je recht doet met het label folktronica. Hiervoor klinkt de muziek van het Noord-Ierse tweetal te organisch, terwijl hiernaast het tempo veel lager ligt dan gebruikelijk in de folktronica. De basis van de muziek van Saint Sister wordt gevormd door ijle piano en harp klanken en twee geweldige stemmen, die elkaar subtiel ondersteunen, maar elkaar ook naar grote hoogten kunnen tillen.
Het tempo op Shape Of Silence ligt laag, maar door hier en daar subtiel beats toe te voegen klinkt het niet heel loom of sloom. Naast beats voegt Saint Sister op fraaie wijze allerlei elektronica toe aan haar geluid, wat prachtig samenvloeit met de harp en piano klanken en atmosferische soundscapes creëert. De muziek van Saint Sister is hierdoor soms sprookjesachtig en soms bedwelmend.
Het is muziek die alle kanten op kan schieten. Soms hoor ik wat van de New Age van Enya, soms hoor ik het zweverige van The Cocteau Twins, maar de twee Noord-Ierse muzikanten kunnen ook opschuiven richting de triphop van Portishead of Massive Attack, al is het wel een sobere triphop variant, of herinneringen oproepen aan de vernieuwingsdrang van Kate Bush.
Zeker bij beluistering met de koptelefoon hoor je hoeveel subtiele details zijn toegevoegd aan het geluid van het tweetal, wat de songs op Shape Of Silence voorziet van diepte en avontuur. Ik heb de term sprookjesachtig al een keer gebruikt en dit is een term die bij mij vaak naar boven komt bij beluistering van de muziek van Saint Sister.
Het sprookjesachtige karakter op het debuut van het Noord-Ierse duo wordt eindeloos versterkt door de prachtige zang op de plaat. Gemma Doherty en Morgan MacIntyre zingen vaak prachtig ingetogen en altijd loepzuiver. Het is razend knap hoe ze hun stemmen tegen elkaar aanleggen en tekenen voor harmonieën die alleen maar mooier en mooier worden. Het zijn stemmen die op een of andere manier ook nog een laag instrumenten toevoegen aan het bijzondere geluid op het debuut van Saint Sister, bijvoorbeeld wanneer de meeste echte instrumenten een stap terug doen en alles van de stembanden van Gemma Doherty en Morgan MacIntyre moet komen.
Shape Of Silence is een plaat die je wat vaker moet horen en is daarom wat ongelukkig getimed in een week met een overdaad aan releases (de week voor kerst zou beter zijn geweest), maar als je eenmaal de tijd hebt genomen neemt de schoonheid en betovering van het debuut van Saint Sister alleen maar toe en wordt het dozijn songs op dit debuut een dozijn songs om intens lief te hebben en te koesteren.
Atmosfolk noemt The Irish Times het en dat is mooi gevonden. Het is atmosfollk die doet verlangen naar ijsbloemen op de ramen en naar lange en aardedonkere avonden en nachten. Hier en daar hoor ik al een kerstklokje en lijkt de zomer van het moment totaal verdwenen. Zonder enige twijfel de grootste verrassing van de afgelopen week dit wonderschone en buitengewoon intrigerende debuut. Erwin Zijleman
Het debuutalbum van Saint Sister is verkrijgbaar via de eigen webshop van het duo: https://shop.saintsisterband.com.