07 oktober 2018

Cat Power - Wanderer

Cat Power vergeet de bombast van haar vorige plaat en keert terug naar intieme popliedjes vol weemoed en schoonheid
Sun uit 2012 was achteraf bezien geen geslaagd experiment, al was het in commercieel opzicht de meest succesvolle plaat uit het oeuvre van Cat Power. Na een serie tegenslagen om bang van te worden keert Chan Marshall terug naar de basis en imponeert ze met bloedmooie popliedjes vol weemoed en vooral invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek. Wanderer is een plaat zonder opsmuk, maar vol emotie. Het is een plaat die direct onder de huid kruipt en niet van plan is om daar weg te gaan. Er was veel twijfel rond Cat Power, maar met deze prachtplaat neemt Chan Marshall alle twijfel weg.


Het is een tijd stil geweest rond Cat Power. Het laatste wapenfeit van de Amerikaanse singer-songwriter Chan Marshall stamde tot voor kort uit 2012 en het is zeker geen onomstreden wapenfeit. 

Op Sun strooide Chan Marshall zes jaar geleden zeer driftig met elektronica, beats en een behoorlijk vol en overweldigend geluid. Sun was hierdoor mijlenver verwijderd van de platen waarmee de singer-songwriter, die werd geboren in Atlanta, Georgia, maar inmiddels al geruime tijd vanuit New York opereert, ooit doorbrak. 


Ik vond Sun zes jaar geleden wel een spannende plaat, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik de plaat sindsdien niet meer heb beluisterd. Ik grijp in het geval van Cat Power nog steeds naar meer ingetogen prachtplaten als Moon Pix uit 1998 of You Are Free uit 2003 of juist naar het uiterst soulvolle The Greatest uit 2006. 

Het zijn platen die vanaf nu stevige concurrentie krijgen van Cat Power’s nieuwe plaat, want met Wanderer revancheert Chan Marshall zich op indrukwekkende wijze voor de wat tegenvallende voorganger. 

In de zes jaar die zijn verstreken sinds de release van The Sun is er nogal wat gebeurd in het leven van Chan Marshall. Een zeldzame ziekte kostte haar bijna het leven, ze beviel betrekkelijk onverwacht van een zoon en raakte ook nog eens verzeild in een stevig conflict met haar platenmaatschappij waarmee ze uiteindelijk ook brak. Het is niet eens alles, want er kwamen ook nog verbroken relaties, verslavingen en psychische problemen voorbij in het enerverende maar niet altijd makkelijke leven van Chan Marshall. 


Wanderer kwam er dus niet zonder slag of stoot, maar wat is het een mooie en rustgevende plaat geworden. Waar voorganger Sun opviel door een overvol geluid, kiest Chan Marshall op een nieuwe plaat vooral voor een behoorlijk ingetogen geluid met een belangrijke rol voor de akoestische gitaar en de piano. In muzikaal opzicht keert Chan Marshall vooral terug naar de folk en blues van haar vroege platen, al flirt ze zeer incidenteel ook nog met de soul die zo dominant aanwezig was op het succesvolle en bejubelde The Greatest. 


Wanderer opent met een ruim een minuut durende en wat pastoraal klinkende song, maar hierna landt de plaat in stemmige organische klanken en de nog altijd betoverend mooie stem van Chan Marshall. Ik vind de Amerikaanse singer-songwriter persoonlijk het best in stemmig ingekleurde songs met zwoele vocalen en die songs zijn ruim vertegenwoordigd op Wanderer. 


Cat Power keert op haar nieuwe plaat terug naar de Amerikaanse rootsmuziek en vergeet alle blinkende lichtjes van haar vorige plaat, die het in commercieel opzicht overigens goed deed. Verrassende gast op Wanderer is Lana Del Rey die tekent voor een mooi duet, maar minstens even verrassend is Cat Power’s cover van Rihanna’s Stay; een cover die hier en daar fel bekritiseerd wordt, maar ik vind de van alle opsmuk ontdane versie van Chan Marshall wel geslaagd. 


Amerikaanse rootsmuziek staat centraal op de nieuwe plaat van Cat Power, maar Chan Marshall geeft haar eigen draai aan invloeden uit deze muziek en heeft zeker geen typische rootsplaat gemaakt. Het is wel een plaat die van alles met je doet. De intieme en vaak wat donkere songs van Cat Power op Wanderer kwamen bij mij direct flink binnen en de impact van de ingetogen en vaak wat weemoedig klinkende songs wordt alleen maar groter naarmate ik ze vaker hoor. 


Na 38 minuten sluit de plaat net zo pastoraal als hij is begonnen, maar de betovering is na deze 38 minuten compleet. In commercieel opzicht moet Chan Marshall vast een flinke veer laten met Wandere, maar in artistiek opzicht schuurt ze dicht tegen haar allerbeste werk aan en misschien heeft ze zelfs wel haar beste plaat afgeleverd. Goed dat ze terug is. Erwin Zijleman


De digitale versie van Wanderer van Cat Power is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://catpower.bandcamp.com/album/wanderer.