Michelle Lewis maakte vier jaar geleden heel veel indruk met haar tweede plaat, maar vervolgens bleef het helaas lang stil. De Amerikaanse singer-songwriter is nu gelukkig terug met een nieuwe plaat en maakt wederom indruk. All That’s Left staat vol met bijzonder fraai ingekleurde songs, die vervolgens zijn voorzien van de wonderschone vocalen van Michelle Lewis. Het zijn songs die niet bang zijn voor een flinke dosis melancholie, waardoor All That’s Left vooral donker is gekleurd en hierdoor uitstekend past in de jaargetijden die er aan komen. Het is een genre waarin het momenteel dringen is, maar Michelle Lewis steekt er flink bovenuit.
De Michelle Lewis van Little Leviathan wordt nog steeds verward met de Michelle Lewis die deze week All That’s Left uitbracht, maar maakt tegenwoordig vooral muziek voor kinderfilms, onder andere voor Disney.
All That’s Left is dus wel degelijk de opvolger van The Parts Of Us That Still Remain, waarmee de in Boston, Massachussetts, geboren, maar tegenwoordig vanuit het Californische Los Angeles opererende Michelle Lewis vier jaar geleden flink wat indruk maakte. Dat doet ze ook weer met All That’s Left, dat vol staat met prachtige songs, die vaak worden gedomineerd door melancholie.
Het zijn songs waar vooral het labeltje folk op wordt geplakt, maar persoonlijk schaar ik Michelle Lewis liever onder het kopje singer-songwriter of het kopje folkpop. Het is een singer-songwriter met een voorliefde voor wat trieste songs en ook All That’s Left staat er vol mee. De dood en verbroken relaties spelen een belangrijke rol op de nieuwe plaat van Michelle Lewis, al is er ook wel ruimte voor wat zonnigere songs op de plaat.
Iedereen die Michelle Lewis niet kent moet misschien beginnen met haar versie van Springsteen’s Dancing In The Dark, dat halverwege de plaat is te vinden. Michelle Lewis vertolkt de Springsteen klassieker in een flink lager tempo en verruilt de grootse klanken van de E-Street Band voor een warm akoestisch geluid, dat langzaam maar zeker steeds voller klinkt door het toevoegen van extra lagen. Er zijn vele versies van Dancing In The Dark, maar deze van Michelle Lewis bevalt me het best, deels door de prachtige instrumentatie, maar toch vooral door de wonderschone stem van de Amerikaanse singer-songwriter.
Het is een heldere maar ook warme stem, die de songs op All That’s Left een flink stuk omhoog tilt. Het is een stem die lekker in het gehoor ligt, maar het is ook een stem die de songs op de plaat voorziet van veel gevoel en emotie. De nieuwe plaat van Michelle Lewis doet daarom meer met me dan de gemiddelde plaat in het genre, waarbij het zeker helpt dat de stem van Michelle Lewis af en toe wel wat heeft van die van Dar Williams, die een stapeltje platen heeft gemaakt dat ik hoog heb zitten.
De warme en volle instrumentatie, die de versie van Dancing In The Dark zo aangenaam maakt, speelt ook op de rest van de plaat een belangrijke rol. Het is een instrumentatie die is volgestopt met instrumenten en fraaie accenten, maar het is ook een instrumentatie die nergens overdadig klinkt en de mooie stem van Michelle Lewis alle ruimte geeft. Het zorgt er voor dat ook de nieuwe plaat van Michelle Lewis zich makkelijk opdringt en ik verwacht dat de plaat ook nog wel even doorgroeit, net als zijn voorganger dat vier jaar geleden zo indrukwekkend deed. Erwin Zijleman
De nieuwe plaat van Michelle Lewis is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://michellelewis.bandcamp.com/album/all-thats-left.