Lome gitaarloopjes, nog lomere zang en songs vol melancholie; het is de donkere kant van de Amerikaanse band Bonny Doon, die op Longwave echter ook driftig strooit met zonnestralen en de herinnering aan een mooie zomerdag. Een heerlijke plaat om bij weg te dromen, totdat je door hebt hoe goed de volstrekt tijdloze gitaarliedjes van de Amerikaanse band zijn. 2018 heeft al een aantal uitstekende gitaarplaten opgeleverd en ook dit is er weer een. Een van de betere van het stel zelfs.
Hieronder een aantal van mijn persoonlijke favorieten, een aantal platen waar ik niet zo veel mee heb en een aantal platen die ik maar eens snel moest gaan ontdekken. Het heeft een voltreffer opgeleverd, want één van de platen uit het lijstje van Paste Magazine blijft hier maar uit de speakers komen en ik kan niet wachten tot het vinyl is gearriveerd.
Het gaat om Longwave van de Amerikaanse band Bonny Doon. De band uit Detroit, Michigan, debuteerde in het voorjaar van 2017 met een plaat die wel wat goede ideeën liet horen, maar wat mij betreft toch teveel rammelde en zich te weinig wist te onderscheiden. Omdat ik het debuut van de Amerikaanse band wel degelijk veelbelovend vond, verbaast het me dat ik de tweede plaat van de band al weer iets meer dan een half jaar geleden compleet heb gemist. Ik heb er volgens mij niets over gelezen, totdat Paste Magazine de plaat nog eens bejubelde in haar voorlopige jaarlijstje.
Paste omschrijft Longwave van Bonny Doon nog altijd als lo-fi en noemt het tijdloze karakter van de muziek van de band en het melancholische maar toch ook zonnige karakter van de songs van de band als sterke punten. Wat mij betreft is Bonny Doon de lo-fi op haar tweede plaat ontgroeid, maar het tijdloze karakter van de muziek van de band en de balans tussen zonnestralen en donkere wolken kan ik alleen maar onderschrijven.
De webshop van Rough Trade omschrijft de muziek van Bonny Doon als “Cosmic American Music” en dat vind ik wel een mooie omschrijving. De muziek van de band uit Detroit is opvallend loom en valt op door zweverige klanken die fraai worden gecombineerd met inventieve gitaarloopjes, maar het is ook muziek die is geworteld in de tradities van de Amerikaanse gitaarmuziek.
Hier en daar hoor ik wel wat van lo-fi pioniers Pavement en Guided By Voices, maar Bonny Doon kiest niet voor flarden van popsongs en levert in 40 minuten tien heerlijke popsongs af, waarvan er vier de grens van vijf minuten passeren en waarin er ook ruimte is voor wat psychedelisch experiment. Naast associaties met de muziek uit de hoogtijdagen van de lo-fi, hoor ik ook wat van The Velvet Underground en wat uit de 70s folkrock en countryrock, maar ik hoor veel meer van bands als Smog en The Silver Jews of van bands van het moment als Winterpills en Real Estate, om maar eens wat namen te noemen.
Bonny Doon komt misschien uit Detroit, maar lijkt Californische genen te hebben. De gitaarmuziek van de band kan heerlijk zonnig klinken, wat vervolgens weer prachtig contrasteert met alle melancholie in de songs van de band. Longwave van Bonny Doon is de soundtrack van die laatste mooie zomerdag, die je nog heel veel keren wilt herbeleven.
Op het eerste gehoor klinkt het nog wat (s)loom en eentonig, maar uiteindelijk heeft de tweede plaat van Bonny Doon een bezwerende uitwerking en worden de lome en donkere gitaarsongs van de band alleen maar mooier en mooier. De ultieme plaat om bij weg te dromen, maar ook een plaat om volledig uit te pluizen, want wat staat er veel moois op Longwave van Bonny Doon. Een van de betere gitaarplaten van 2018 wat mij betreft. Erwin Zijleman
Longwave van Bonny Doon is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://bonnydoon.bandcamp.com/album/longwave.