J. Tillman - Vacilando Territory Blues
J. (Joshua) Tillman schoof vorig jaar aan als drummer bij één van de meest spraakmakende bands van 2008, Fleet Foxes. Hiernaast maakt Tillman echter ook al een aantal jaren soloplaten. Het drie jaar geleden verschenen en bij vlagen erg goede Minor Works werd helaas slechts in kleine kring opgepikt en ook het nu in Nederland verschenen Vacilando Territory Blues zal waarschijnlijk niet in dezelfde aantallen over de toonbank gaan als het zo bewierookte debuut van Fleet Foxes. Dat is aan de ene kant jammer, maar het is aan de andere kant ook wel begrijpelijk. J. Tillman maakt op zijn soloplaten immers muziek die mijlenver is verwijderd van de zonnige klanken van Fleet Foxes en zeker niet door iedereen gewaardeerd zal worden. Vacilando Territory Blues bevat muziek die qua sfeer afwisselend doet denken aan de muziek van singer‑songwriters als Elliott Smith, Nick Drake, Neil Young en Ryan Adams (ten tijde van Heartbreaker). Muziek waar een ieder die bij één vallend herfstplaatje de winterdepressies al voelt opkomen met een hele grote boog omheen moet lopen. J. Tillman bekijkt het leven door een donkere bril en maakt hier absoluut geen geheim van. Vacilando Territory Blues is hierdoor een aardedonkere en behoorlijk sobere plaat, al staan er ook wel wat tracks op die net iets opgewekter en wat meer aangekleed zijn. J. Tillman heeft een plaat gemaakt die liefhebbers van melancholische singer-songwriter muziek die tegen een stootje kunnen wel eens heel diep kan gaan raken. Net als Elliott Smith beschikt J. Tillman immers over de gave om met eenvoudige middelen een maximaal effect te bereiken. Vacilando Territory Blues is een plaat die je na één keer horen het raam uit flikkert of een plaat die maar blijft terugkeren in de cd-speler. Zelf behoor ik immers al geruime tijd tot de laatste categorie en vooralsnog wordt Vacilando Territory Blues eigenlijk alleen maar mooier. Erwin Zijleman
J. (Joshua) Tillman schoof vorig jaar aan als drummer bij één van de meest spraakmakende bands van 2008, Fleet Foxes. Hiernaast maakt Tillman echter ook al een aantal jaren soloplaten. Het drie jaar geleden verschenen en bij vlagen erg goede Minor Works werd helaas slechts in kleine kring opgepikt en ook het nu in Nederland verschenen Vacilando Territory Blues zal waarschijnlijk niet in dezelfde aantallen over de toonbank gaan als het zo bewierookte debuut van Fleet Foxes. Dat is aan de ene kant jammer, maar het is aan de andere kant ook wel begrijpelijk. J. Tillman maakt op zijn soloplaten immers muziek die mijlenver is verwijderd van de zonnige klanken van Fleet Foxes en zeker niet door iedereen gewaardeerd zal worden. Vacilando Territory Blues bevat muziek die qua sfeer afwisselend doet denken aan de muziek van singer‑songwriters als Elliott Smith, Nick Drake, Neil Young en Ryan Adams (ten tijde van Heartbreaker). Muziek waar een ieder die bij één vallend herfstplaatje de winterdepressies al voelt opkomen met een hele grote boog omheen moet lopen. J. Tillman bekijkt het leven door een donkere bril en maakt hier absoluut geen geheim van. Vacilando Territory Blues is hierdoor een aardedonkere en behoorlijk sobere plaat, al staan er ook wel wat tracks op die net iets opgewekter en wat meer aangekleed zijn. J. Tillman heeft een plaat gemaakt die liefhebbers van melancholische singer-songwriter muziek die tegen een stootje kunnen wel eens heel diep kan gaan raken. Net als Elliott Smith beschikt J. Tillman immers over de gave om met eenvoudige middelen een maximaal effect te bereiken. Vacilando Territory Blues is een plaat die je na één keer horen het raam uit flikkert of een plaat die maar blijft terugkeren in de cd-speler. Zelf behoor ik immers al geruime tijd tot de laatste categorie en vooralsnog wordt Vacilando Territory Blues eigenlijk alleen maar mooier. Erwin Zijleman