M. Ward - Hold Time
M. Ward leverde vorig jaar samen met actrice Zooey Deschanel als She & Him één van de leukere platen van 2008 af. Een plaat waarmee M. Ward meer aandacht wist te trekken dan met het stapeltje soloplaten dat hij tot dusver uitbracht. Helemaal terecht is dat niet, want met name zijn laatste twee platen (Transistor Radio uit 2005 en Post-War uit 2006) waren van een behoorlijk hoog niveau. Ook met het nu verschenen Hold Time bewijst M. Ward weer dat hij moet worden gerekend tot de smaakmakers binnen de huidige generatie Amerikaanse singer-songwriters. Ward dook een jaar of acht geleden op in het kielzog van Howe Gelb (Giant Sand) en maakte in eerste instantie bijna verstilde singer-songwriter muziek. De afgelopen jaren is de muziek van de Amerikaan echter steeds voller gaan klinken. Hold Time klinkt als een omgevallen platenkast met hierin al je favorieten uit de jaren 50, 60 en 70. Muziek die varieert van vroege rock ’n roll (M. Ward is een groot fan van Buddy Holly) tot 60s psychedelica, van The Wall Of Sound van Phil Spector tot de folky popsongs die ook het debuut van She & Him zo aangenaam maakten en van verstilde country die ook door Johnny Cash gemaakt had kunnen worden tot songs waarvoor Brian Wilson zich niet zou schamen. Zooey Deschanel is uiteraard van de partij, maar ook Lucinda Williams schuift aan voor een bijzonder fraai duet. En zo springt Hold Time van het ene naar het andere hoogtepunt. Hold Time bevat muziek die diep is geworteld in het verleden, maar op knappe wijze is voorzien van een eigentijds tintje. Muziek die is volgestopt met tierelantijntjes, maar gelukkig nergens overgeproduceerd of kitscherig klinkt. Ook op Hold Time klinkt de muziek van M. Ward weer als een reis door een aantal decennia muziekgeschiedenis die aanvoelt als de reis van je leven. M. Ward heeft misschien wel zijn beste plaat tot dusver afgeleverd. Iedereen die de voorgangers van Hold Time kent weet hoeveel dat zegt. Erwin Zijleman
M. Ward leverde vorig jaar samen met actrice Zooey Deschanel als She & Him één van de leukere platen van 2008 af. Een plaat waarmee M. Ward meer aandacht wist te trekken dan met het stapeltje soloplaten dat hij tot dusver uitbracht. Helemaal terecht is dat niet, want met name zijn laatste twee platen (Transistor Radio uit 2005 en Post-War uit 2006) waren van een behoorlijk hoog niveau. Ook met het nu verschenen Hold Time bewijst M. Ward weer dat hij moet worden gerekend tot de smaakmakers binnen de huidige generatie Amerikaanse singer-songwriters. Ward dook een jaar of acht geleden op in het kielzog van Howe Gelb (Giant Sand) en maakte in eerste instantie bijna verstilde singer-songwriter muziek. De afgelopen jaren is de muziek van de Amerikaan echter steeds voller gaan klinken. Hold Time klinkt als een omgevallen platenkast met hierin al je favorieten uit de jaren 50, 60 en 70. Muziek die varieert van vroege rock ’n roll (M. Ward is een groot fan van Buddy Holly) tot 60s psychedelica, van The Wall Of Sound van Phil Spector tot de folky popsongs die ook het debuut van She & Him zo aangenaam maakten en van verstilde country die ook door Johnny Cash gemaakt had kunnen worden tot songs waarvoor Brian Wilson zich niet zou schamen. Zooey Deschanel is uiteraard van de partij, maar ook Lucinda Williams schuift aan voor een bijzonder fraai duet. En zo springt Hold Time van het ene naar het andere hoogtepunt. Hold Time bevat muziek die diep is geworteld in het verleden, maar op knappe wijze is voorzien van een eigentijds tintje. Muziek die is volgestopt met tierelantijntjes, maar gelukkig nergens overgeproduceerd of kitscherig klinkt. Ook op Hold Time klinkt de muziek van M. Ward weer als een reis door een aantal decennia muziekgeschiedenis die aanvoelt als de reis van je leven. M. Ward heeft misschien wel zijn beste plaat tot dusver afgeleverd. Iedereen die de voorgangers van Hold Time kent weet hoeveel dat zegt. Erwin Zijleman