Eleni Mandell - Artificial Fire
De zes platen die de Amerikaanse singer-songwriter Eleni Mandell tot dusver maakte werden nou niet direct overladen met aandacht. Ook plaat nummer zeven, het vorige maand al verschenen Artificial Fire, trekt tot dusver vrijwel geruisloos aan ons voorbij Dat is jammer, want Eleni Mandell maakt inmiddels al ruim 10 jaar bijzondere platen. Platen waarop de uit Los Angeles afkomstige muzikante zich niet alleen een uitstekend zangeres en een buitengewoon bekwaam songwriter toont, maar waarop de Amerikaanse ook weet op te vallen door haar veelzijdigheid en het vermogen om buiten de gebaande paden te treden. De zes platen die Eleni Mandell tot dusver heeft uitgebracht schitterden door fraaie songs, zwoele vocalen, een veelheid aan stijlen (alleen het in 2003 verschenen Country For True Lovers was betrekkelijk eenvormig) en een flinke dosis eigenwijsheid. Het heeft Eleni Mandell de vergelijking opgeleverd met onder andere Tom Waits en P.J. Harvey; toch niet de minsten in het vak. Artificial Fire is in vrijwel alle opzichten een logisch vervolg op de platen die Eleni Mandell de afgelopen tien jaar heeft gemaakt. Ook op haar nieuwe plaat zijn de songs van Eleni Mandell weer bijzonder aangenaam, komen een groot aantal stijlen voorbij en klinkt het allemaal net wat eigenwijzer en gepassioneerder dan we in dit genre gewend zijn. Artificial Fire bevat vooral invloeden uit de folk, blues, country, jazz, pop, rock en cabaret en staat vol met songs die weliswaar aangenaam voortkabbelen, maar nergens de makkelijkste weg kiezen. Wat verder opvalt is dat Eleni Mandell zich dit keer heeft weten te omringen met uitstekende muzikanten, hetgeen haar verzorgde geluid zeker ten goede komt. Zo populair als een aantal van haar collega’s zal Eleni Mandell vanwege haar veelzijdigheid waarschijnlijk nooit worden, maar voor liefhebbers van vrouwelijke singer-songwriters die een beetje eigenwijsheid wel kunnen waarderen, valt er in het oeuvre van Eleni Mandell heel veel moois te ontdekken. Artificial Fire is in dit oeuvre niet alleen een uitstekend startpunt, maar moet bovendien worden gerekend tot de beste platen die de Amerikaanse tot dusver heeft gemaakt. Erwin Zijleman
De zes platen die de Amerikaanse singer-songwriter Eleni Mandell tot dusver maakte werden nou niet direct overladen met aandacht. Ook plaat nummer zeven, het vorige maand al verschenen Artificial Fire, trekt tot dusver vrijwel geruisloos aan ons voorbij Dat is jammer, want Eleni Mandell maakt inmiddels al ruim 10 jaar bijzondere platen. Platen waarop de uit Los Angeles afkomstige muzikante zich niet alleen een uitstekend zangeres en een buitengewoon bekwaam songwriter toont, maar waarop de Amerikaanse ook weet op te vallen door haar veelzijdigheid en het vermogen om buiten de gebaande paden te treden. De zes platen die Eleni Mandell tot dusver heeft uitgebracht schitterden door fraaie songs, zwoele vocalen, een veelheid aan stijlen (alleen het in 2003 verschenen Country For True Lovers was betrekkelijk eenvormig) en een flinke dosis eigenwijsheid. Het heeft Eleni Mandell de vergelijking opgeleverd met onder andere Tom Waits en P.J. Harvey; toch niet de minsten in het vak. Artificial Fire is in vrijwel alle opzichten een logisch vervolg op de platen die Eleni Mandell de afgelopen tien jaar heeft gemaakt. Ook op haar nieuwe plaat zijn de songs van Eleni Mandell weer bijzonder aangenaam, komen een groot aantal stijlen voorbij en klinkt het allemaal net wat eigenwijzer en gepassioneerder dan we in dit genre gewend zijn. Artificial Fire bevat vooral invloeden uit de folk, blues, country, jazz, pop, rock en cabaret en staat vol met songs die weliswaar aangenaam voortkabbelen, maar nergens de makkelijkste weg kiezen. Wat verder opvalt is dat Eleni Mandell zich dit keer heeft weten te omringen met uitstekende muzikanten, hetgeen haar verzorgde geluid zeker ten goede komt. Zo populair als een aantal van haar collega’s zal Eleni Mandell vanwege haar veelzijdigheid waarschijnlijk nooit worden, maar voor liefhebbers van vrouwelijke singer-songwriters die een beetje eigenwijsheid wel kunnen waarderen, valt er in het oeuvre van Eleni Mandell heel veel moois te ontdekken. Artificial Fire is in dit oeuvre niet alleen een uitstekend startpunt, maar moet bovendien worden gerekend tot de beste platen die de Amerikaanse tot dusver heeft gemaakt. Erwin Zijleman