Je hebt van die platen waar eigenlijk niet zo heel veel over te zeggen is. Wat moet je bijvoorbeeld zeggen over Seasoned Eyes Were Beaming van Sara Lov? Misschien dat Sara Lov tot voor kort deel uitmaakte van het samen met componist Dustin O’Halloran gevormde duo Devics, dat een aantal platen met mooie dreampop maakte? Misschien dat Seasoned Eyes Were Beaming een singer-songwriter plaat is met mooi, aangename, dromerige en licht jazzy popliedjes, die op ieder moment van de dag uitstekend tot hun recht komen? Misschien dat Sara Lov is gezegend met een bijzonder aangenaam stemgeluid, dat zwoel en verleidelijk klinkt, maar nergens vervalt in zoetsappigheid? Veel meer weet ik eigenlijk niet te verzinnen. Seasoned Eyes Were Beaming onderscheid zich niet nadrukkelijk van veel andere platen in dit genre en Sara Lov is een zangeres die door een brede groep luisteraars als aangenaam, maar niet heel bijzonder zal worden aangemerkt. Is Seasoned Eyes Were Beaming dan een dertien in een dozijnplaat die voor aangename momenten zal zorgen maar snel weer vergeten zal zijn? Nee. Ik kan misschien niet goed uitleggen wat er precies bijzonder is aan de muziek van Sara Lov, maar ondertussen blijf ik deze plaat maar draaien en wordt hij me steeds dierbaarder. Seasoned Eyes Were Beaming is misschien nog het best te vergelijken met het waterige lentezonnetje dat momenteel voorzichtig schijnt. Een zonnetje dat qua kracht niet is te vergelijken met hetgeen dat ons op echte lentedagen en zomerdagen te wachten staat en bovendien voor deze tijd van het jaar heel gewoon is. Niets bijzonders dus, maar wat voelt het aangenaam en wat geeft het je gemoedstoestand een positieve boost. Seasoned Eyes Were Beaming van Sara Lov is zoals dit voorzichtige lentezonnetje. Op zich niets bijzonders misschien, maar wel heel erg aangenaam. Erwin Zijleman