1977 Records is een Japans (!) label dat de afgelopen jaren stevig aan de weg timmert met het opnieuw uitbrengen van platen uit de beginjaren van de punk. Onlangs verscheen op dit label een opgepoetste versie van het debuut van één van de Nederlandse punkpioniers: Ivy Green. Ivy Green werd rond 1975 opgericht in Hazerswoude-Dorp (!) en timmerde een jaar voor de opkomst van de punk al aan de weg met voor die tijd ongekend rauwe rock ’n roll. Volgens de overlevering debuteerde de band op de 1976 editie van de Hazerswoudse jaarmarkt, waarover de Nederlandse Muziekencyclopedie het volgende rapporteert: "Op 26 augustus (1978) doet Ivy Green het eerste optreden op de jaarmarkt van Hazerswoude. De band speelt twee eigen nummers en een cover van Satisfaction onder een afdakje van een meubelzaak. Het gros van de inwoners van Hazerswoude snapt er niets van en vindt het een bespottelijk gebeuren". Een jaar later zou Ivy Green uitgroeien tot één van Nederland’s eerste punkbands. Het titelloze debuut van Ivy Green verscheen uiteindelijk in 1978 en moet samen met Panic’s 13 en Let It Crawl van Flyin’ Spiderz worden gerekend tot de meest succesvolle releases uit de beginjaren van de Nederlandse punk (al waren de verkoopcijfers uiteindelijk zeer bescheiden met maar net 2500 verkochte exemplaren). Persoonlijk luister ik vrijwel nooit meer naar platen uit de beginjaren van de punk en als ik het al doe kom ik niet veel verder dan het nog eens opzetten van de ultieme punkplaat uit 1977: Never Mind The Bollocks, Here’s The Sex Pistols. De afgelopen weken is het debuut van Ivy Green een paar keer voorbij gekomen en moet ik concluderen dat de band uit Hazerswoude-Dorp op haar debuut niet veel minder is dan de legendarische collega’s uit Londen. De titelloze eerste plaat van Ivy Green is een erg lekkere punkplaat met recht voor zijn raap songs, die net zo makkelijk de wereld hadden kunnen veroveren als die van de Sex Pistols. Het debuut van Ivy Greens bevat een serie lekker energieke punksongs die in muzikaal opzicht wat verder zijn dan die van de Britse pioniers en qua overtuigingskracht en aanstekelijkheid niet al teveel onder doen voor de songs die de geschiedenisboekjes uiteindelijk wel hebben gehaald. Ivy Green bleef na haar debuut nog jaren muziek maken, maar wist het grote publiek nooit te bereiken. Het debuut van de band is daarom niet meer dan een voetnoot bij de geschiedenis van de punkmuziek, maar verdient op basis van de kwaliteit van de plaat eigenlijk veel meer eer. Nu gelukkig weer te beluisteren op cd en, nog beter, op LP. Erwin Zijleman
