Ik ben inmiddels al een jaar of tien een groot fan van James Yorkston, maar op deze BLOG is de Britse singer-songwriter tot dusver niet te vinden. Dat is niet zo gek, want de man die tussen 2002 en 2008 bijna jaarlijks een nieuwe plaat uitbracht, heeft de afgelopen vier jaar eigenlijk niets van zich laten horen. Het onlangs verschenen I Was A Cat From A Book is de opvolger van het ruim vier jaar geleden verschenen en voor Yorkston begrippen opvallend rijk georkestreerde When The Haar Rolls In; een plaat die zich kon meten met eerdere James Yorkston meesterwerken als Moving Up Country, Just Beyond The River, The Year Of The Leopard en Roaring The Gospel. De jarenlange afwezigheid van James Yorkston laat zich grotendeels verklaren door de ernstige ziekte die zijn dochter trof. De kleine Yorkston is inmiddels weer hersteld, maar I Was A Cat From A Book staat nog grotendeels in het teken van de zware jaren die het gezin van James Yorkston door maakte. De muziek van James Yorkston is in het verleden vaak vergeleken met die van zijn ontdekker John Martyn en met die van folk legendes als Bob Dylan en Nick Drake. Het zijn namen die ook bij beluistering van I Was A Cat From A Book opduiken. I Was A Cat From A Book is ondanks de donkere voorgeschiedenis een ontspannen klinkende plaat vol prachtige folksongs. De muziek van James Yorkston klinkt nog altijd behoorlijk traditioneel en doet mij dit keer vooral aan Nick Drake denken, maar door de subtiele (elektronische) accenten die hier en daar opduiken klinkt de muziek van de Schot ook zeker eigentijds. I Was A Cat From A Book is een behoorlijk lome plaat die opvalt door dromerige vocalen, hele mooie melodieën en een gevarieerde en overtuigende instrumentatie, waarin vooral de fraaie piano en vioolklanken opvallen. Persoonlijk ben ik vooral onder de indruk van de wat meer ingetogen en bijzonder stemmige songs op I Was A Cat From A Book, maar ook voor een ieder die van wat meer pit houdt valt er op de nieuwe plaat van James Yorkston voldoende te genieten. Yorkston laat zich op zijn nieuwe plaat bijstaan door flink wat talenten uit de hedendaagse Britse folkscene (onder wie zangeressen Kathryn Williams en Jill O’Sullivan, die beiden tekenen voor bijzonder fraaie duetten). James Yorkston was lange tijd de grote belofte van de Britse folkscene, maar is de belofte na flink wat goede platen wel voorbij lijkt me. Met zijn nieuwe plaat doet hij niet direct opzienbarende dingen, maar bevestigt James Yorkston wel dat hij zowel in vocaal als compositorisch opzicht behoort tot het beste dat de Britse folk momenteel te bieden heeft. Traditioneel aandoende Britse folk ligt ons hier in Nederland nog wel eens wat te zwaar op de maag, maar deze fraaie plaat van James Yorkston kunnen we, net als al zijn voorgangers, echt niet laten liggen. Erwin Zijleman
