Ik blijf het onbegrijpelijk vinden hoe het debuut van Lana Del Rey eerst een jaar lang fanatiek werd gehyped door de internationale muziekpers, om vervolgens op de dag van de release collectief te worden uitgekotst door diezelfde muziekpers. Ik vind het niet alleen onbegrijpelijk, maar ook schandalig. Born To Die was immers zeker geen slechte plaat en verdiende in mijn ogen een veel beter lot. Iedereen die zich eerder dit jaar zand in de ogen heeft laten strooien door de critici, is achteraf bezien misschien niet eens zo slecht af, want Lana Del Rey’s zo bruut gekraakte debuut krijgt, vlak voor de feestdagen, een herkansing met de zogenaamde Paradise Edition. Deze Paradise Edition van Born To Die bestaat in de meest luxe uitvoering uit maar liefst vijf (!) schijven in een fraai doosje. De laatste van deze schijven, een vinyl picture disc van de nieuwe single van de Amerikaanse, is vooral een leuk hebbedingetje, maar verder bevat het doosje veel moois. Het album zelf ken ik inmiddels al flink wat maanden, maar ik moet eerlijk toegeven dat het even geleden was dat ik het debuut van Lana Del Rey voor het laatst in de cd-speler stopte. Bij de hernieuwde kennismaking blijkt Born To Die alleen maar gegroeid. Het debuut van Lana Del Rey werd eerder dit jaar te makkelijk weggezet als een briljante single (Video Games) en 13 slappe aftreksels van deze singles, maar is veel meer dan dat. Het siert Lana Del Rey juist dat ze het succes van Video Games niet heeft uitgemolken, maar de luisteraar trakteert op een buitengewoon afwisselende serie songs, die zowel in muzikaal als in vocaal opzicht opzien baarden en nog altijd baren. De tweede schijf bevat een achttal nieuwe songs en deze songs laten horen dat Lana Del Rey sinds Born To Die niet heeft stil gezeten. Lana’s nieuwe single, een vertolking van Blue Velvet, is al bekend van de H&M reclame en is zeker niet de sterkste track op de een half uur durende bonus-disc. Ride durf ik inmiddels al wel de mooiste Lana Del Rey song tot dusver te noemen en ook de meeste andere en voornamelijk zwoele tracks hadden niet weerstaan op Born To Die. De bonus-disc zou voor mij de belangrijkste reden zijn om de Paradise Edition aan te schaffen, maar er is nog meer. Voor de liefhebber van remixen bevat de derde schijf alternatieve versies van Video Games, Born To Die, Blue Jeans en National Anthem (allen tweemaal). Ik ben geen groot liefhebber van remixen, maar deze zijn knap gemaakt en het beluisteren meer dan waard. Omdat het oog ook wat wil bevat een laatste schijf de videoclips van de singles van Born To Die (voor de prachtige nieuwe clips ben je helaas nog steeds op Youtube aangewezen). The Paradise Edition is al met al een doosje met voor elk wat wils. Iedereen die zich eerder dit jaar heeft laten misleiden door de critici vindt een mooi en bijzonder debuut. Iedereen die het debuut wel op de juiste waarde heeft geschat krijgt een fraaie bonus. Liefhebbers van remixen of het mooie koppie van Lana Del Rey kunnen waarschijnlijk goed uit de voeten met de tweede bonus-disc of met de DVD. Als het puur om de muziek gaat biedt de gunstig geprijsde versie met het debuut en de eerste bonus-disc waarschijnlijke de meeste waar voor zijn geld, maar de complete box is het mooiste cadeautje. Ik ga mezelf er in ieder geval blij mee maken. Erwin Zijleman
