Tamaryn is een duo dat bestaat uit zangeres Tamaryn en gitarist/producer Rex John Shelverton. Tamaryn (de zangeres) komt oorspronkelijk uit Nieuw Zeeland, maar kwam via New York uiteindelijk in San Francisco terecht. Tamaryn (het duo) maakte tot dusver drie platen, waarvan de eerste twee me volledig zijn ontgaan. Het onlangs verschenen Tender New Signs leek lange tijd ook tussen wal en schip te vallen, maar gelukkig kwam de plaat net op tijd in de cd speler terecht, waarna ik heel snel overtuigd was van de kwaliteiten van het duo. Tender New Signs is een plaat die perfect past in het hokje dreampop en dat is een hokje waaruit ik in de jaren 90 menige prachtplaat heb gehaald. Aan het recept is de afgelopen twee decennia niet zo heel veel veranderd. Centraal in de instrumentatie staan flinke gitaarwolken die de ene keer langzaam overdrijven, maar de volgende keer voor een stevige onweersbui kunnen zorgen. Het fraaie gitaarwerk wordt gecombineerd met heerlijk dromerige vocalen, die de luisteraar vrijwel onmiddellijk in een roes brengen. De ritmesectie stelt zich vooral gedienstig op, maar speelt uiteindelijk een belangrijke rol binnen het effect dat de muziek van Tamaryn op de luisteraar heeft. Tamaryn put op Tender New Signs niet alleen uit de archieven van de dreampop, maar is ook niet vies van invloeden uit de shoegaze, waardoor de plaat wat meer pit heeft dan de gemiddelde dreampop plaat. Tender New Signs heeft wat van My Bloody Valentine, maar zit dichter tegen een band als Mazzy Star aan en raakt bovendien aan Lush. Andere namen die genoemd moeten worden zijn Cocteau Twins, Slowdive en wat dichterbij in de tijd Asobi Seksu. Omdat de receptuur van muziek in dit genre de afgelopen decennia zoals gezegd nauwelijks is veranderd, dringt de vraag zich op of Tamaryn nog wel iets toevoegt aan alles wat er al is. Ik vind persoonlijk dat dit zeker het geval is. In vocaal opzicht klinkt Tamaryn een stuk aardser dan de meeste van haar soortgenoten en dat heeft wat mij betreft een positief effect op de muziek van de band, die wat dichter bij de luisteraar blijft dan die van de af en toe wel erg zweverige voorgangers. Ook in muzikaal opzicht weet Tamaryn wat mij betreft nog wat toe te voegen aan de stapels dreampop en shoegaze platen die ik al heb. Tender New Signs is gevarieerder dan de meeste andere platen in het genre en het gitaarwerk is over de gehele linie van een bijzonder hoog niveau. Natuurlijk neemt Tender New Signs van Tamaryn je in eerste instantie mee terug naar het verleden, maar al snel wordt je met een duizelingwekkende vaart terug geslingerd naar het heden. Nieuwsgierig geworden naar de andere twee platen van de band heb ik ook deze inmiddels beluisterd. Iedereen die onder de indruk is van Tender New Signs kan ik ook The Waves uit 2010 warm aanbevelen. Erwin Zijleman
