Southern Sunrise - Brighton

Normaal gesproken sta ik op deze BLOG niet stil bij EP’s (het is immers al lastig genoeg om te kiezen tussen alle volwaardige albums die op het moment verschijnen), maar Brighton van Southern Sunrise is een EP die ik voor geen goud had willen missen en daarom ook de lezers van deze BLOG absoluut niet wil onthouden. Southern Sunrise is de band rond de Limburgse muzikant Arjan Pieters en de Britse zangeres Shonagh Macleod. De laatste beschikt over een stem die werkelijk alles heeft waar ik van hou. Shonagh Macleod kan zingen als de grote Britse folkzangeressen uit het verre verleden, heeft het zwoele van zangeressen als Beth Orton en Harriet Wheeler (de zangeres van één van mijn favoriete bands aller tijden, The Sundays), kan vermaken en verleiden als Eddi Reader (Fairground Attraction), beklemmen als Laura Marling en heeft het avontuurlijke en speelse van Isobel Campbell (Belle & Sebastian). In muzikaal opzicht is Southern Sunrise al even veelzijdig. De titeltrack van de EP laat een mooie dromerige folksong horen, een beetje zoals The Sundays die vroeger maakten (inclusief klokkenspel, voor mij altijd een pre), maar na de verrassende wending aan het eind, schakelt de band moeiteloos over op een mix van country en rock ’n roll, die vervolgens twee tracks aanhoudt. Wanneer in de vierde track de mandoline wordt ingezet, denk je dat Southern Sunrise het bij de rootsmuziek gaat houden, maar Sorry slaat in één keer om in een aanstekelijk indie popliedje dat klinkt alsof The Sundays zojuist het nieuwe millennium zijn binnengewandeld. De vijfde track is nog wat meer pop en zou met een beetje fantasie van Lily Allen kunnen zijn, al zingt Shonagh Macleod vijf klassen beter en is Southern Sunrise in muzikaal opzicht een stuk creatiever dan Lily Allen en al haar peperdure producers. Aan het eind van de EP keert opener Brighton nog een keer terug in een wat andere, nog radiovriendelijkere, versie en is de cirkel rond. De debuut EP van Southern Sunrise bevat 20 minuten muziek en het is muziek die naar veel en veel meer smaakt. Dat meer is er inmiddels in de vorm van de nieuwe single van de band, Elspeth. Het is een single die laat horen dat Southern Sunrise zich sinds de release van haar eerste EP al weer flink verder heeft ontwikkeld. Elspeth laat een aanstekelijk Afrikaans aandoend gitaarloopje horen, dat verrassend goed past bij de stem van Shonagh Macleod. Met Elspeth laat Southern Sunrise de zon onmiddellijk schijnen; iets wat overigens ook gebeurt wanneer je de EP in de cd speler stopt. Kun je een band op basis van iets minder dan 25 minuten muziek een hele mooie toekomst voorspellen? Het blijft tricky, maar het is lang geleden dat ik 25 minuten muziek van een debuterende band heb gehoord die me zo deed uitzien naar meer. De kracht van Southern Sunrise zit voor een belangrijk deel in de voor mij vrijwel onweerstaanbare zang van Shonagh Macleod, maar ook in muzikaal en compositorisch opzicht steekt Southern Sunrise de concurrentie de loef af door op de proppen te komen met betere en vooral ook originelere popliedjes. Het zijn popliedjes die zich steeds maar heel even in een hokje laten duwen, maar ondertussen ook gewoon vermaken en verwarmen. In 2014 gaat Southern Sunrise vast verrassen met een sensationeel goed debuut, maar ook de EP en de single mogen er zijn en helpen mij de winter wel door. Een zeer aangename verrassing. Erwin Zijleman

De EP van Southern Sunrise ligt nog niet in de winkel, maar is wel verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band (http://southernsunrise.bandcamp.com/album/brighton-ep). De single verschijnt op 11-11.