Over zingende actrices wordt meestal nogal denigrerend gedaan, maar Jena Malone snoert direct in de openingstrack van het debuut van The Shoe de critici de mond. En hoe.
In deze openingstrack laat Jena Malone zich uitsluitend begeleiden door bijzonder subtiele pianoklanken, maar overtuigt ze met speels gemak. In deze openingstrack is ook direct duidelijk dat The Shoe niet gaat voor de makkelijkste weg. Het is geen makkelijk popliedje dat de introductie vormt tot dit Amerikaanse duo, maar dankzij de mooie en veelkleurige stem van Jena Malone was ik direct fan.
The Shoe houdt haar muziek niet de hele tijd zo ingetogen en sober als in de openingstrack en titeltrack van I’m Okay, maar heel uitbundig wordt het nooit. De instrumentatie is in het merendeel van de tracks ingetogen en zacht, zodat Jena Malone kan schitteren met haar mooie stem, die ook vaak fluisterzacht is. De instrumentatie is misschien ingetogen en zacht, maar verrast wel keer op keer door wonderschone accenten die uitblinken door subtiliteit en trefzekerheid. De stem van Jena Malone draait zich prachtig om deze instrumentatie heen en heeft een verleidingskracht om bang van te worden.
Gezien de samenstelling van The Shoe (actrice/zangeres en een getalenteerd muzikant) ligt de vergelijking met She & Him voor de hand, al is het maar omdat de stem van Jena Malone net zo honingzoet kan zijn als die van Zooey Deschanel, maar uiteindelijk is de muziek van The Shoe toch een stuk minder uitbundig en een stuk avontuurlijker.
Het valt niet mee om met slechts een beperkt aantal ingrediënten een plaat te maken die je continu in zijn greep houdt, maar het debuut van The Shoe slaagt daar inmiddels al een tijdje in. Omdat Jena Malone en Lem Jay Ignacio niet kiezen voor makkelijk in het gehoor liggende popliedjes of zelfs perfecte popsongs, blijf je maar nieuwe dingen horen in de muziek van het tweetal. Dit geldt met name voor de vocalen, die heel af en toe ook wel wat doen denken aan die van een jonge Cat Power, maar ook de prachtige instrumentatie en de bijzonder trefzekere productie weten je keer op keer weer te verleiden en te verrassen.
I’m Okay van The Shoe krijgt tot dusver 0,0 aandacht in Nederland en dat is werkelijk doodzonde. I’m Okay maakt immers iedere zondagochtend tot een ultiem moment van ontspanning en maakt iedere zomeravond tot een oase van rust.
Gezien het acteerverleden van Jena Malone wordt I’m Okay van The Shoe ook in de Verenigde Staten met de nodige reserves ontvangen. Volkomen onterecht, want er zijn de afgelopen maanden niet veel leukere indie-platen verschenen. Het indie-karakter van de muziek van The Shoe hoor je misschien nog wel het best in de wat voller klinkende songs op de plaat, waarin zowel de instrumentatie als de vocalen zich niet in een keurslijf laten dwingen en I’m Okay steeds meer sprankelt en vermaakt. Heerlijke plaat van een duo dat een plekje vol in de spotlights verdient. Erwin Zijleman
