Rhiannon Giddens dook een jaar of acht geleden op als frontvrouw van The Carolina Chocolate Drops. De band maakte een aantal aardige platen met stokoude bluegrass en aanverwante genres, maar meer dan aardig vond ik de platen van de band nooit. Dat lag overigens zeker niet aan Rhiannon Giddens, die ik persoonlijk altijd een maatje te groot vond voor de band. Eind vorig jaar stal Rhiannon Giddens al de show op Lost On The River van The New Basement Tapes, waarop restmateriaal van Bob Dylan’s Basement Tapes werd voorzien van muziek, en nu duikt de Amerikaanse zangeres op met haar solodebuut Tomorrow Is My Turn. Het debuut van Rhiannon Giddens werd, net als Lost On The River, geproduceerd door topproducer T-Bone Burnett, die wel raad weet met het talent van Rhiannon Giddens.
Tomorrow Is My Turn is een lekker afwisselende plaat, die uitstekend laat horen hoe getalenteerd Rhiannon Giddens is. De Amerikaanse houdt ook op haar solodebuut vast aan de Amerikaanse rootsmuziek, maar ze bestrijkt hierbij een veel breder en veelkleuriger palet dan op de platen van The Caroline Chocolate Drops.
Voor het merendeel van de songs op Tomorrow Is My Turn vertrouwt Rhiannon Giddens op het werk van anderen. Dat is aan de ene kant een zwaktebod, maar aan de andere kant heeft Giddens samen met T-Bone Burnett een aantal geweldige songs uitgezocht en vertolkt ze deze songs vervolgens op zeer intense en bovendien geheel eigen wijze.
T-Bone Burnett heeft voor Tomorrow Is My Turn gekozen voor een wat ouderwets klinkend geluid met uitstapjes naar blues, soul, country, rock ‘n roll en jazz. Het is een geluid dat volledig in dienst staat van de vocalen van Rhiannon Giddens, maar zeker als je met wat meer aandacht naar de plaat luistert hoor je hoe knap er gemusiceerd wordt en hoe vol het geluid zit met subtiele, maar zeer doeltreffende accenten, waarbij vooral het gitaarwerk een eervolle vermelding verdient.
Rhiannon Giddens liet bij The Carolina Chocolate Drops al horen dat ze over een geweldige stem beschikt, maar op haar solodebuut klinkt ze nog veel overtuigender, wat overigens mede de verdienste is van de prachtige productie. Welk genre Rhiannon Giddens ook uitzoekt, het resultaat is keer op keer imponerend. Rhiannon Giddens kan jazzy zingen zoals Nina Simone dat kon, maar steekt net zo makkelijk grote soulzangeressen of groten uit de country naar de kroon. Ze doet dit op een manier die aansluit bij die van de hele grote namen, maar Rhiannon Giddens heeft ook nog eens een duidelijk eigen sound.
Het levert een buitengewoon indrukwekkend debuut op, met hoogtepunten die alle kanten op schieten en eigenlijk maar één song (het titelnummer) die wat tegenvalt. Nu nog wat meer bedreven raken in het schrijven van eigen songs en een droomcarrière lonkt voor Rhiannon Giddens. Ook zonder die eigen songs is Tomorrow Is My Turn overigens een debuut dat mee kan gaan doen om de prijzen dit jaar. Erwin Zijleman
