Giorgio Tuma is een uit het Italiaanse Lecce afkomstige muzikant, die de afgelopen jaren aan nogal uiteenlopende projecten heeft gewerkt, maar mij nog niet wist te bereiken. Dat heeft de Italiaan wel gedaan met zijn nieuwe plaat This Life Denied Me Your Love, die ik bij toeval in handen kreeg.
Het is een plaat die me direct intrigeerde, maar ik wist eerlijk gezegd niet zo goed wat ik er mee aan moest.
Giorgio Tuma heeft een bijzonder dromerige plaat gemaakt die mij in eerste instantie wat kitscherig overkwam, tot ik er echt goed naar ging luisteren.
Op het eerste gehoor maakt de Italiaan uiterst zwoele pop met dromerige zang, sexy vrouwenvocalen en een instrumentatie die zich als een warme, maar ook wel erg bonte, deken om je heen slaat. Het is muziek die mij bij oppervlakkige beluistering vooral doet denken aan de 70s, waarbij ik vooral associaties had met muziek die destijds in het hokje ‘easy listening’ werd geduwd.
Het is muziek die de lente in huis haalt en je heerlijk laat wegdromen, maar die bij vluchtige beluistering weinig inhoud verraadt.
Dat is echter totaal anders wanneer je de plaat met de koptelefoon beluistert. Dan opeens openbaart zich een fascinerend muzikaal landschap dat uit meerdere subtiele lagen bestaat. Het zijn subtiele lagen die citeren uit heel veel muziek die in de jaren 70 van belang was, maar Giorgio Tuma is zeker niet in het verleden blijven hangen.
Naast de instrumentatie is ook de productie van grote klasse; iets wat ook niet anders kan wanneer je vijf producers van naam en faam weet te strikken. Deze producers geven This Life Denied Me Your Love afwisselend een tijdloos organisch geluid (met fraaie blazers) of juist een zwoel elektronisch geluid en het is een geluid waarop de dromerige vocalen uitstekend gedijen. Als het nog wat zwoeler moet duiken prachtige vrouwenvocalen op, die onder andere afkomstig zijn van Laetitia Sadier.
Duik nog wat dieper in This Life Denied Me Your Love en je hoort invloeden uit de psychedelica, de klassieke muziek, de filmmuziek, de jazzy pop van een band als Steely Dan, maar ook invloeden van bands van recentere datum als Stereolab, Broadcast en Prefab Sprout en steeds overgoten met het unieke dromerige sausje van de Italiaan.
Als je This Life Denied Me Your Love eenmaal met veel aandacht hebt beluisterd, maakt de plaat vervolgens iedere keer weer indruk en wordt de zoete verleiding van de dromerige klanken gecombineerd met bewondering voor al de zo goed verstopte diepgang.
Deze plaat doet vooralsnog helemaal niets in Nederland, maar wat is het een interessante en betoverende plaat. Erwin Zijleman
