De naam Richard Lindgren deed bij mij niet direct een belletje rinkelen, maar de singer-songwriter uit Zweden heeft inmiddels al een aantal, zonder uitzondering zeer positief besproken, platen op zijn naam staan. De oorspronkelijk uit Malmö afkomstige muzikant schijnt momenteel vooral in Italië populair te zijn en heeft zich daarom gevestigd in het Zuid-Europese land.
Met het uitstekende Malmostoso moet de Zweedse muzikant echter ook het Noorden van Europa kunnen veroveren, waarna de oversteek naar de Verenigde Staten met enig vertrouwen kan worden gewaagd. De Zweed maakt immers muziek die we in deze regionen zeer kunnen waarderen.
Het met Italiaanse muzikanten opgenomen Malmostoso is een warm en gloedvol klinkende plaat, die in haar meest grootse momenten doet denken aan het werk van Bruce Springsteen en zijn E-Street Band. Net als The Boss heeft Richard Lindgren echter ook een meer ingetogen kant, wat indringende songs vol emotie oplevert, die juist weer doen denken aan het jaren 70 werk van Bob Dylan.
Malmostoso werd gemaakt na de dood van Lindgren’s moeder en een algemeen gevoel van onbehagen over de plekken waar hij woonde en dat hoor je in vrijwel alle songs op de plaat, die aan de sombere kant is. De rauwe strot van Richard Lindgren wordt in zijn sombere songs gekleurd door emotie, wat de songs op de plaat een bijzondere lading geeft.
Het kleurt verrassend fraai bij de soms behoorlijk uitbundige klanken van de muzikanten die hem begeleiden, al weten deze gelukkig ook heel goed wanneer het even net wat meer ingetogen moet klinken. De meeste indruk maakt Richard Lindgren wanneer de muzikanten even gas terug nemen en de Zweed het nodige leed over de luisteraar mag uitstorten. Het is leed dat aankomt en ontroert en dat is een groot goed in de muziek.
Malmostoso is niet alleen een plaat vol emotie, maar het is ook een volstrekt tijdloze plaat. De nieuwe plaat van Richard Lindgren had in alle van de afgelopen vijf a zes decennia gemaakt kunnen worden, maar klinkt geen moment gedateerd. De songs van de momenteel vanuit Italië opererende muzikant zijn puur en eerlijk en worden vooralsnog alleen maar mooier en intenser.
Malmostoso is vooralsnog een betrekkelijk obscure plaat, maar het is er een die net zo liefdevol moet worden ontvangen als in Italië inmiddels is gebeurd. Laatbloeier Richard Lindgren is immers een singer-songwriter die er in slaagt om met zijn indringende songs onder de huid te kruipen, waarna dit album naar grote hoogten stijgt. Erwin Zijleman
