Haar nieuwe plaat Silhouette Of Sirens is inmiddels ruim een maand uit en moet het doen met relatief bescheiden aandacht, maar alle recensies die ik heb gelezen zijn zeer positief. Dat is ook wel begrijpelijk, want Chastity Brown heeft een uitstekende plaat gemaakt.
Het is een plaat die wordt gedragen door haar heerlijk rauwe en soulvolle strot, maar ook de songs van de Amerikaanse singer-songwriter zijn van een bijzonder hoog niveau.
Chastity Brown is op haar plaat de Amerikaanse rootsmuziek trouw met flink wat invloeden uit de folk, blues, soul, gospel en jazz, maar voegt ook voldoende invloeden uit de pop en rock toe om een breed publiek aan te kunnen spreken.
Silhouette Of Sirens staat vol met bijzonder lekker in het gehoor liggende songs en zeker de uptempo songs aan het begin van de plaat dringen zich opvallend makkelijk op. Het zijn songs met gitaarwerk dat wat bluesy aan doet en dat uitstekend past bij de krachtige stem van Chastity Brown, die veel passie en soul laat horen, maar ook rauw en doorleefd klinkt.
De muziek die Chastity Brown op haar nieuwe plaat maakt, laat zich niet zo makkelijk vergelijken met de muziek van anderen. De liefhebber van pure Amerikaanse rootsmuziek zal het misschien net wat teveel pop en rock vinden (zeker in de openingstracks), terwijl de liefhebber van pop en rock teveel invloeden uit de rootsmuziek hoort (zeker na de openingstracks).
Silhouette Of Sirens is hierdoor een plaat die makkelijk tussen wal en schip valt, maar daarvoor is deze plaat echt veel te goed. Chastity Brown heeft een aantal uitstekende muzikanten om zich heen verzameld, zingt met enorm veel gevoel en heeft haar plaat ook nog eens bijzonder knap geproduceerd.
Het is bijzonder hoe Chastity Brown je in de wat meer ingetogen songs mee neemt naar een veranda in Tennessee en imponeert met rauwe gospel en blues, maar in de wat stevigere songs net zo makkelijk muziek maakt die herinnert aan Amerikaanse radiostations tijdens eindeloze ritten over de Amerikaanse snelwegen.
Zeker in de wat meer ingetogen tracks wordt bijzonder subtiel gemusiceerd en zijn met name de gitaarlijnen en het pianospel weergaloos, terwijl ook het knappe gebruik van strijkers opvalt. In alle tracks zingt Chastity Brown de sterren van de hemel en maakt de singer-songwriter uit Minneapolis diepe indruk.
Het zorgt voor steeds meer kippenvel, zeker als Chastity Brown in de slottrack de longen uit haar lijf zingt en de emotie uit haar tenen haalt. Het is een fraai slot van een plaat die misschien niet alle waardering en aandacht krijgt, maar wel degelijk behoort tot de beste releases van de afgelopen maand. Erwin Zijleman