Madeleine Peyroux - Bare Bones
Na een wat moeizame start kreeg de Amerikaanse (maar in Parijs opgegroeide) Madeleine Peyroux na de release van Careless Love (2004) en Half The Perfect World (2006) toch nog de erkenning die ze eigenlijk halverwege de jaren 90, toen haar fantastische debuut Dreamland verscheen, al verdiende. Met haar vierde plaat Bare Bones (het samen met William Galison gemaakte Got You On My Mind tel ik maar even niet mee) zet Peyroux een volgende stap in haar carrière. Waar we op haar vorige platen vooral het werk van anderen hoorden, heeft Madeleine Peyroux dit keer meegeschreven aan alle songs op het album; hierbij overigens wel geholpen door gerenommeerde krachten als Larry Klein (die het album wederom produceerde), Walter Becker en Joe Henry. Omdat Peyroux wel alle teksten zelf schreef, is Bare Bones een persoonlijkere plaat dan zijn voorgangers, wat de doorleefde muziek van Madeleine Peyroux alleen maar ten goede komt. In muzikaal opzicht ligt Bare Bones in het verlengde van zijn voorgangers, want ook op Bare Bones manifesteert Madeleine Peyroux zich weer op imponerende wijze als de Billie Holiday van deze tijd. Ook op Bare Bones domineren invloeden uit de folk, de jazz en vooral de blues en hebben de songs een tijdloos karakter. Larry Klein heeft de productie betrekkelijk sober gehouden, al is de instrumentatie ook dit keer uiterst smaakvol. Alles draait op Bare Bones om de fascinerende stem van Madeleine Peyroux en deze krijgt dan ook alle ruimte. Bare Bones voegt na zijn drie voorgangers misschien niet heel veel meer toe, maar de stem van Madeleine Peyroux blijft natuurlijk volstrekt uniek. Met Bare Bones heeft Madeleine Peyroux wederom een plaat gemaakt die menige zondagochtend zal opluisteren en het ook in de kleine uurtjes uitstekend zal doen. Een zwoele, doorleefde en verleidelijke plaat die zo aangenaam klinkt dat je bijna vergeet hoe goed Madeleine Peyroux eigenlijk is. Erwin Zijleman
Na een wat moeizame start kreeg de Amerikaanse (maar in Parijs opgegroeide) Madeleine Peyroux na de release van Careless Love (2004) en Half The Perfect World (2006) toch nog de erkenning die ze eigenlijk halverwege de jaren 90, toen haar fantastische debuut Dreamland verscheen, al verdiende. Met haar vierde plaat Bare Bones (het samen met William Galison gemaakte Got You On My Mind tel ik maar even niet mee) zet Peyroux een volgende stap in haar carrière. Waar we op haar vorige platen vooral het werk van anderen hoorden, heeft Madeleine Peyroux dit keer meegeschreven aan alle songs op het album; hierbij overigens wel geholpen door gerenommeerde krachten als Larry Klein (die het album wederom produceerde), Walter Becker en Joe Henry. Omdat Peyroux wel alle teksten zelf schreef, is Bare Bones een persoonlijkere plaat dan zijn voorgangers, wat de doorleefde muziek van Madeleine Peyroux alleen maar ten goede komt. In muzikaal opzicht ligt Bare Bones in het verlengde van zijn voorgangers, want ook op Bare Bones manifesteert Madeleine Peyroux zich weer op imponerende wijze als de Billie Holiday van deze tijd. Ook op Bare Bones domineren invloeden uit de folk, de jazz en vooral de blues en hebben de songs een tijdloos karakter. Larry Klein heeft de productie betrekkelijk sober gehouden, al is de instrumentatie ook dit keer uiterst smaakvol. Alles draait op Bare Bones om de fascinerende stem van Madeleine Peyroux en deze krijgt dan ook alle ruimte. Bare Bones voegt na zijn drie voorgangers misschien niet heel veel meer toe, maar de stem van Madeleine Peyroux blijft natuurlijk volstrekt uniek. Met Bare Bones heeft Madeleine Peyroux wederom een plaat gemaakt die menige zondagochtend zal opluisteren en het ook in de kleine uurtjes uitstekend zal doen. Een zwoele, doorleefde en verleidelijke plaat die zo aangenaam klinkt dat je bijna vergeet hoe goed Madeleine Peyroux eigenlijk is. Erwin Zijleman