King Crimson - In The Court Of The Crimson King
Ik was denk ik een jaar of 14 toen ik de LP In The Court Of The Crimson King van King Crimson kocht. Tot dat moment kocht ik alleen maar platen van Kiss, maar die had ik inmiddels allemaal wel. Waarom ik koos voor het debuut van King Crimson weet ik niet meer, maar ik denkt dat het vooral de indrukwekkende hoes was die me tot aanschaf van deze plaat wist te verleiden. In muzikaal opzicht vond ik het maar zware kost en tussen mij en In The Court Of The Crimson King is het dan ook nooit wat geworden. Deze maand ligt de 40th Anniversary Edition van het debuut van King Crimson in de winkel en heb ik, voor het eerst met oren die meer gewend zijn dan Kiss, nog eens goed naar deze plaat geluisterd. Hoewel In The Court Of The Crimson King inmiddels 40 jaar oud is, heeft de muziek de tand des tijd opvallend goed doorstaan, al is dat mede door het feit dat progrock sinds een aantal jaren geen scheldwoord meer is. In The Court Of The Crimson King bevat een aantal tracks die aan de basis stonden van de progrock die met name in de eerste helft van de jaren 70 populair was, maar met alleen het etiket progrock doe je het debuut van King Crimson flink tekort. De nog altijd prachtige opener 21st Century Schizoid Man zit vol met invloeden uit de (toen ook nog niet uitgevonden) hardrock en de psychedelica en met name de laatste invloeden horen we veel vaker terug op deze plaat, soms gecombineerd met invloeden uit de avant garde en de jazzrock. Gitarist Robert Fripp, die later de vreemdste klanken uit zijn gitaar zou halen, is op deze plaat nog een betrekkelijk conventioneel maar absoluut begenadigd gitarist, terwijl Greg Lake zonder de bombast van Emerson, Lake & Palmer een bijzonder gevoelig zanger blijkt. Hoewel het wel weer even wennen is aan het veelvuldige gebruik van de mellotron, een instrument dat onlosmakelijk is verbonden met de progrock uit de jaren 70, is In The Court Of The Crimson King een veel spannendere plaat dan ik op basis van mijn jeugdherinneringen had verwacht; iets wat nog eens wordt verstrekt door de fraaie teksten en de bijna beklemmende sfeer op deze plaat, die voor de gelegenheid prachtig is geremastered. King Crimson zou zich in de decennia die volgden blijven vernieuwen en heeft meerdere klassiekers op zijn naam staan. In The Court Of The Crimson King is er absoluut een van. Erwin Zijleman
Ik was denk ik een jaar of 14 toen ik de LP In The Court Of The Crimson King van King Crimson kocht. Tot dat moment kocht ik alleen maar platen van Kiss, maar die had ik inmiddels allemaal wel. Waarom ik koos voor het debuut van King Crimson weet ik niet meer, maar ik denkt dat het vooral de indrukwekkende hoes was die me tot aanschaf van deze plaat wist te verleiden. In muzikaal opzicht vond ik het maar zware kost en tussen mij en In The Court Of The Crimson King is het dan ook nooit wat geworden. Deze maand ligt de 40th Anniversary Edition van het debuut van King Crimson in de winkel en heb ik, voor het eerst met oren die meer gewend zijn dan Kiss, nog eens goed naar deze plaat geluisterd. Hoewel In The Court Of The Crimson King inmiddels 40 jaar oud is, heeft de muziek de tand des tijd opvallend goed doorstaan, al is dat mede door het feit dat progrock sinds een aantal jaren geen scheldwoord meer is. In The Court Of The Crimson King bevat een aantal tracks die aan de basis stonden van de progrock die met name in de eerste helft van de jaren 70 populair was, maar met alleen het etiket progrock doe je het debuut van King Crimson flink tekort. De nog altijd prachtige opener 21st Century Schizoid Man zit vol met invloeden uit de (toen ook nog niet uitgevonden) hardrock en de psychedelica en met name de laatste invloeden horen we veel vaker terug op deze plaat, soms gecombineerd met invloeden uit de avant garde en de jazzrock. Gitarist Robert Fripp, die later de vreemdste klanken uit zijn gitaar zou halen, is op deze plaat nog een betrekkelijk conventioneel maar absoluut begenadigd gitarist, terwijl Greg Lake zonder de bombast van Emerson, Lake & Palmer een bijzonder gevoelig zanger blijkt. Hoewel het wel weer even wennen is aan het veelvuldige gebruik van de mellotron, een instrument dat onlosmakelijk is verbonden met de progrock uit de jaren 70, is In The Court Of The Crimson King een veel spannendere plaat dan ik op basis van mijn jeugdherinneringen had verwacht; iets wat nog eens wordt verstrekt door de fraaie teksten en de bijna beklemmende sfeer op deze plaat, die voor de gelegenheid prachtig is geremastered. King Crimson zou zich in de decennia die volgden blijven vernieuwen en heeft meerdere klassiekers op zijn naam staan. In The Court Of The Crimson King is er absoluut een van. Erwin Zijleman