Rickie Lee Jones - Balm In Gilead
Vraag aan 100 liefhebbers van vrouwelijke singer-songwriters welke associatie ze hebben met Rickie Lee Jones en ik verwacht dat er minstens 90 met “Chuck E’s In Love” op de proppen komen. De single waarmee Rickie Lee Jones precies 30 jaar geleden doorbrak, is nog altijd haar bekendste song en is volgens velen ook nog eens afkomstig van haar beste plaat (Rickie Lee Jones uit 1979). Over dat laatste valt op zijn minst te twisten. Met Pirates (1981) en Girl At Her Volcano (1983) maakte Rickie Lee Jones twee platen die niet onder deden voor haar zo succesvolle debuut en ook Flying Cowboys uit 1989 kwam hier op zijn minst dicht bij in de buurt. Persoonlijk vind ik echter de platen die Rickie Lee Jones de afgelopen jaren heeft gemaakt het mooist. Na een aantal wat mindere jaren verraste Rickie Lee Jones de afgelopen jaren met uitstekende platen als The Evening Of My Best Day (2003) en The Sermon on Exposition Boulevard (2007); platen waarop Rickie Lee Jones prachtige doorleefde songs vertolkte op een manier waarop alleen zij dit kan. Het is een lijn die wordt doorgetrokken op het onlangs verschenen en tot dusver helaas nog grotendeels genegeerde Balm In Gilead. Ook Balm In Gilead is weer een plaat die hier en daar naadloos lijkt aan te haken bij de platen waarmee Rickie Lee Jones ooit debuteerde, maar die, net als zijn twee voorgangers, veel minder stijlvast is. Blues, folk en jazz spelen ook op Balm In Gilead een belangrijke rol, maar Rickie Lee Jones is dit keer ook niet vies van country, rock en vooral gospel. De songs van Rickie Lee Jones zijn nog altijd heerlijk eigenzinnig en compromisloos. Rickie Lee Jones doet zoals altijd precies waar ze zelf zin in heeft en bouwt op geheel eigen wijze aan een fraai oeuvre. Net als haar vorige platen doet ook Balm In Gilead meer dan eens denken aan de platen van Tom Waits, al is de stem van Rickie Lee Jones (gelukkig) een stuk conventioneler. Het zijn misschien niet de makkelijkste platen die Rickie Lee Jones de laatste jaren maakt, maar een ieder die kon genieten van The Evening Of My Best Day en The Sermon on Exposition Boulevard, zal ook Balm In Gilead weer kunnen waarderen als een uitstekende plaat van ongekend talent. Erwin Zijleman
Vraag aan 100 liefhebbers van vrouwelijke singer-songwriters welke associatie ze hebben met Rickie Lee Jones en ik verwacht dat er minstens 90 met “Chuck E’s In Love” op de proppen komen. De single waarmee Rickie Lee Jones precies 30 jaar geleden doorbrak, is nog altijd haar bekendste song en is volgens velen ook nog eens afkomstig van haar beste plaat (Rickie Lee Jones uit 1979). Over dat laatste valt op zijn minst te twisten. Met Pirates (1981) en Girl At Her Volcano (1983) maakte Rickie Lee Jones twee platen die niet onder deden voor haar zo succesvolle debuut en ook Flying Cowboys uit 1989 kwam hier op zijn minst dicht bij in de buurt. Persoonlijk vind ik echter de platen die Rickie Lee Jones de afgelopen jaren heeft gemaakt het mooist. Na een aantal wat mindere jaren verraste Rickie Lee Jones de afgelopen jaren met uitstekende platen als The Evening Of My Best Day (2003) en The Sermon on Exposition Boulevard (2007); platen waarop Rickie Lee Jones prachtige doorleefde songs vertolkte op een manier waarop alleen zij dit kan. Het is een lijn die wordt doorgetrokken op het onlangs verschenen en tot dusver helaas nog grotendeels genegeerde Balm In Gilead. Ook Balm In Gilead is weer een plaat die hier en daar naadloos lijkt aan te haken bij de platen waarmee Rickie Lee Jones ooit debuteerde, maar die, net als zijn twee voorgangers, veel minder stijlvast is. Blues, folk en jazz spelen ook op Balm In Gilead een belangrijke rol, maar Rickie Lee Jones is dit keer ook niet vies van country, rock en vooral gospel. De songs van Rickie Lee Jones zijn nog altijd heerlijk eigenzinnig en compromisloos. Rickie Lee Jones doet zoals altijd precies waar ze zelf zin in heeft en bouwt op geheel eigen wijze aan een fraai oeuvre. Net als haar vorige platen doet ook Balm In Gilead meer dan eens denken aan de platen van Tom Waits, al is de stem van Rickie Lee Jones (gelukkig) een stuk conventioneler. Het zijn misschien niet de makkelijkste platen die Rickie Lee Jones de laatste jaren maakt, maar een ieder die kon genieten van The Evening Of My Best Day en The Sermon on Exposition Boulevard, zal ook Balm In Gilead weer kunnen waarderen als een uitstekende plaat van ongekend talent. Erwin Zijleman