Sem'bro - Tired Heroes Of The Lost Generation
Sem’bro is een project van Stefano Ghittoni, Cesare Malfatti en Dodo NKishi. Het zijn namen die bij mij geen belletje deden rinkelen; ook niet toen ik las dat de eerste twee een aantal platen hebben gemaakt als The Dining Rooms en de laatste deel uit maakte van Mouse On Mars en Gizmo. Dat het drie gelouterde muzikanten betreft is echter direct duidelijk wanneer je het debuut van Sem’bro, Tired Heroes Of The Lost Generation, beluistert. Op haar debuut maakt Sem’bro stemmige muziek die op één of andere manier bekend in de oren klinkt, maar als je vervolgens moet benoemen waar het op lijkt blijkt dat niet mee te vallen. Als ik het probeer komen uiteenlopende namen als Tindersticks, Cat Stevens, Peter Gabriel, Talk Talk en Steely Dan naar boven, maar het zijn stuk voor stuk geen vergelijkingen die lang stand houden. Het merendeel van de songs op Tired Heroes Of The Lost Generation is ingetogen en laid-back. Sem’bro maakt muziek voor op de late avond en vermengt voor de kleine uurtjes pop met vooral folk en een beetje jazz en soul. De vocalen zijn over het algemeen loom en donker. Het zijn geen vocalen die een diepe indruk maken of zelfs maar opvallen, maar ze passen wel perfect bij de buitengewoon sfeervolle muziek van Sem’bro. In muzikaal opzicht is Tired Heroes Of The Lost Generation wel een plaat die direct op weet te vallen. De muziek van Sem’bro is prachtig opgebouwd en weer steeds te verrassen met fraaie klanken en betoverende spanningsbogen. De meeste songs openen met eenvoudige klanken (meestal niet meer dan een akoestische gitaar), maar bouwen vervolgens langzaam toe naar een climax. De ene keer gebeurt dit door opvallende soundscapes of het opvoeren van het tempo, de andere keer door de prachtige orkestrale klanken van Davide Rossi, die de afgelopen jaren ook met onder andere Goldfrapp en Coldplay werkte. En zo transformeert Tired Heroes Of The Lost Generation zich langzaam maar zeker van een aangename plaat voor donkere avonden tot een intrigerend album dat steeds weer nieuwe dingen laat horen en steeds mooier en indrukwekkender wordt. Sem’bro heeft met Tired Heroes Of The Lost Generation een plaat gemaakt die tegelijkertijd op alles en niets lijkt, die voortbouwt op muziek uit een ver verleden en vernieuwt en langzaam maar zeker niet alleen vermaakt maar ook betovert. Kortom, een ongelooflijk mooie en knappe plaat die veel meer aandacht verdient dan de plaat tot dusver krijgt. Iedereen die in is voor een muzikale surprise moet deze plaat zeker eens een kans geven. De kans op een teleurstelling lijkt me uiterst klein. Erwin Zijleman
Sem’bro is een project van Stefano Ghittoni, Cesare Malfatti en Dodo NKishi. Het zijn namen die bij mij geen belletje deden rinkelen; ook niet toen ik las dat de eerste twee een aantal platen hebben gemaakt als The Dining Rooms en de laatste deel uit maakte van Mouse On Mars en Gizmo. Dat het drie gelouterde muzikanten betreft is echter direct duidelijk wanneer je het debuut van Sem’bro, Tired Heroes Of The Lost Generation, beluistert. Op haar debuut maakt Sem’bro stemmige muziek die op één of andere manier bekend in de oren klinkt, maar als je vervolgens moet benoemen waar het op lijkt blijkt dat niet mee te vallen. Als ik het probeer komen uiteenlopende namen als Tindersticks, Cat Stevens, Peter Gabriel, Talk Talk en Steely Dan naar boven, maar het zijn stuk voor stuk geen vergelijkingen die lang stand houden. Het merendeel van de songs op Tired Heroes Of The Lost Generation is ingetogen en laid-back. Sem’bro maakt muziek voor op de late avond en vermengt voor de kleine uurtjes pop met vooral folk en een beetje jazz en soul. De vocalen zijn over het algemeen loom en donker. Het zijn geen vocalen die een diepe indruk maken of zelfs maar opvallen, maar ze passen wel perfect bij de buitengewoon sfeervolle muziek van Sem’bro. In muzikaal opzicht is Tired Heroes Of The Lost Generation wel een plaat die direct op weet te vallen. De muziek van Sem’bro is prachtig opgebouwd en weer steeds te verrassen met fraaie klanken en betoverende spanningsbogen. De meeste songs openen met eenvoudige klanken (meestal niet meer dan een akoestische gitaar), maar bouwen vervolgens langzaam toe naar een climax. De ene keer gebeurt dit door opvallende soundscapes of het opvoeren van het tempo, de andere keer door de prachtige orkestrale klanken van Davide Rossi, die de afgelopen jaren ook met onder andere Goldfrapp en Coldplay werkte. En zo transformeert Tired Heroes Of The Lost Generation zich langzaam maar zeker van een aangename plaat voor donkere avonden tot een intrigerend album dat steeds weer nieuwe dingen laat horen en steeds mooier en indrukwekkender wordt. Sem’bro heeft met Tired Heroes Of The Lost Generation een plaat gemaakt die tegelijkertijd op alles en niets lijkt, die voortbouwt op muziek uit een ver verleden en vernieuwt en langzaam maar zeker niet alleen vermaakt maar ook betovert. Kortom, een ongelooflijk mooie en knappe plaat die veel meer aandacht verdient dan de plaat tot dusver krijgt. Iedereen die in is voor een muzikale surprise moet deze plaat zeker eens een kans geven. De kans op een teleurstelling lijkt me uiterst klein. Erwin Zijleman