Bij goede popmuziek denk ik niet direct aan Oostenrijk. Wanneer ik graaf in mijn geheugen kom ik in eerste instantie niet veel verder dan Falco en Opus, tot ik me opeens het prachtige Lovetune For Vacuum van Soap & Skin herinner; een plaat die ik reken tot de beste platen van 2009. Interessante popmuziek en Oostenrijk gaan dus wel degelijk samen en dit wordt nog eens onderstreept door In The Woods van Francis International Airport. Francis International Airport maakt op In The Woods lekker vol klinkende indiepop die op van alles en nog wat lijkt, maar door de enorme berg vergelijkingsmateriaal ook volkomen uniek klinkt. Bij de eerste noten van openingstrack All Your Lines End In Me moest ik heel even denken aan de muziek van Genesis (nog met Peter Gabriel) die ik in een heel ver verleden koesterde, niet veel later hoorde ik opeens wat van Elbow, om via Coldplay uiteindelijk weer bij Genesis uit te komen. Bij iedere volgende track kwamen er alleen maar invloeden bij: The Arcade Fire, Editors, Radiohead, The National en zo kan ik nog wel even doorgaan. Net als alle bovengenoemde bands maakt Francis International Airport popmuziek die uit vele lagen bestaat. Zeker wanneer je de plaat met de koptelefoon beluistert hoor je goed hoe knap het allemaal in elkaar steekt en vooral ook hoe alles klopt. Het is meteen ook een pluim voor de voor mij onbekende producer Zebo Adam, die een waar kunststukje heeft afgeleverd; luister bijvoorbeeld maar eens naar de strijkers. Francis International Airport schuwt het bombast zeker niet, maar het is altijd functioneel bombast. Tegenover een ware wall of sound staan ook de nodige ingetogen momenten, waardoor In The Woods een plaat vol dynamiek is. Francis International Airport moet met In The Woods concurreren met een aantal hele grote bands, maar kan deze concurrentie wat mij betreft aan. De Oostenrijkers komen niet alleen op de proppen met een aantal hele goede songs, maar vullen bovendien de leegte tussen aan de ene kant Radiohead, Arcade Fire en Elbow en aan de andere kant Editors en Coldplay. De muziek van Francis International Airport is toegankelijker dan die van de eerstgenoemde bands, maar avontuurlijker en minder voor de hand liggend dan die van de laatstgenoemde bands. Zeker in combinatie met de subtiele invloeden uit de progrock (ik blijf maar invloeden uit het vroege werk van Genesis tegen komen) levert dit een eigen geluid op waar de Oostenrijkers best trots op mogen zijn. In The Woods van Francis International Airport is een spannende plaat met wonderschone songs vol avontuur en groeipotentie. Een van de leukere en betere indieplaten van het jaar komt uit Oostenrijk; het is raar maar waar. Erwin ZijlemanFrancis International Airport staat op 6 oktober in de Melkweg.
