Tori Amos is vorige maand 48 jaar geworden, maar ziet er op de cover van haar nieuwe plaat Night Of Hunters uit als het jongere zusje van Britney Spears. Het is weliswaar een knap staaltje Photoshoppen, maar persoonlijk krijg ik het er niet warm of koud van. Dat gold ook voor veel van de platen die de Amerikaanse singer-songwriter het afgelopen decennium heeft gemaakt. Slecht waren ze nooit, maar het hoge niveau van haar meesterwerken Little Earthquakes en Under The Pink werd nooit gehaald of zelfs maar benaderd. Night Of Hunters is de eerste plaat van Tori Amos voor het legendarische label Deutsche Grammophon en het is een behoorlijk ambitieuze plaat geworden. Op Night Of Hunters laat Tori Amos zich inspireren door en citeert ze uit het werk van een groot aantal klassieke componisten, onder wie Bach, Debussy, Satie, Schubert en Mendelssohn. Het levert 14 prachtig georkestreerde en klassiek aandoende songs op. De arrangementen van John Philip Shenale pakken flink uit met blazers, strijkers en andere klassieke instrumenten, maar heel opdringerig is deze volle orkestratie op een enkele uitbarsting na niet. In alle tracks staan de piano en de stem van Tori Amos centraal en hierdoor klinkt Night Of Hunters, ondanks alle klassieke opsmuk, als een typische Tori Amos plaat. Het is niet alleen een typische Tori Amos plaat, maar ook een hele overtuigende Tori Amos plaat. Op Night Of Hunters klinkt Tori Amos net zo gedreven als op de hierboven genoemde meesterwerken en levert ze een aantal songs af die behoren tot het beste dat ze tot dusver heeft gemaakt. Door het klassieke karakter van Night Of Hunters mist de plaat het ruwe randje van haar eerste twee platen, maar dit wordt gecompenseerd door flink wat extra doorleving en het werkelijk prachtige geluid op de plaat. Night Of Hunters bevat ook nog wel een aantal verrassingen, waarvan de vocalen van het nichtje en vooral de dochter van Tori Amos wat mij betreft het meest opvallen. Met name dochter Natashya Hawley, als ik het goed heb gezien pas 11 jaar oud, maakt indruk met vocalen die ik in eerste instantie aan Adele had toegeschreven. Ook moederlief is overigens uitstekend bij stem en zorgt meer dan eens voor heel veel kippenvel. Nadat ik de eerste verhalen over Night Of Hunter had gelezen was ik sceptisch, maar mijn scepsis heeft inmiddels plaats gemaakt voor diepe bewondering voor een plaat die absoluut moet worden gerekend tot de hoogtepunten uit het oeuvre van Tori Amos. Flink wat mensen hebben Tori Amos de afgelopen jaren al afgeschreven, maar de wraak van de Amerikaanse is zoet. Bitterzoet. Erwin Zijleman