Omdat het ondoenlijk is om 14 platen in één recensie te bespreken, kom ik volgende week nog drie keer terug op Discovery. Maandag bespreek ik de psychedelische jaren van Pink Floyd (1967-1972), woensdag sta ik stil bij de grootste successen van de band (1973-1979), terwijl vrijdag de nadagen van Pink Floyd (1980-1994) aan bod komen. Voor een ieder die niet kan wachten alvast de hoofdlijnen, voor de afwisseling gegoten in oneliners:
The Piper At The Gates Of Dawn (1967): “Psychedelisch hoogstandje dat zijn tijd ver vooruit was en de enige Pink Floyd plaat met Syd Barrett aan het roer”.
A Saucerful Of Secrets (1968): “Transitie van psychedelische songs met een kop en een staart naar complexe spacy tracks met veel muzikaal vuurwerk”.
More (1969): “Ongrijpbare, maar bij vlagen wonderschone, soundtrack bij een vergeten hippiefilm”.
Ummagumma (1969): “Combinatie van een behoorlijk rauwe live-plaat en een studioplaat waarop Pink Floyd stevig experimenteert ”.
Atom Heart Mother (1970): “Een van Pink Floy’s minst toegankelijke, maar ook meest intrigerende, platen gevuld met lange orkestrale psychedelische tracks”.
Meddle (1971): “De meest onderschatte en misschien wel beste Pink Floyd plaat; ook de brug tussen het psychedelische werk van de band en het succes van Dark Side Of The Moon”.
Obscured By Clouds (1972): “Tweede filmsoundtrack van de band en nauwelijks los te zien c.q. horen van de bijbehorende beelden”.
The Dark Side Of The Moon (1973): “De meest succesvolle plaat van de band en de eerste waarop Pink Floyd een veelheid aan invloeden verwerkt tot een toegankelijk maar avontuurlijk rockgeluid”.
Wish You Were Here (1975): “Pink Floyd’s eerbetoon aan Syd Barrett en hierdoor psychedelischer, stemmiger en atmosferischer dan Dark Side Of The Moon”.
Animals (1977): “Een wat onderschatte Pink Floyd klassieker waarop Roger Waters de macht grijpt met een serie aardedonkere maar bloedstollend mooie songs”.
The Wall (1979): “De krankzinnige, narcistische maar ook intrigerende en betoverende rockopera van Pink Floyd”.
The Final Cut (1983): “Door de critici gekraakte, maar bij vlagen overtuigende, plaat die zich laat beluisteren als een Roger Waters soloplaat”.
A Momentary Lapse Of Reason (1987): “De eerste Pink Floyd plaat zonder Roger Waters vol grootse en atmosferische rocksongs met geweldig gitaarwerk”.
The Division Bell (1994): “De laatste stuiptrekking van Pink Floyd met stadionrock maar ook interessante verwijzingen naar het verre muzikale verleden van de band”.
Persoonlijke favoriet van het moment: Meddle
Algemene indruk van Discovery: A must have
De komende weken veelvuldig in de cd speler: The Piper At The Gates Of Dawn, Atom Heart Mother, Meddle, Wish You Were Here
Negeren: de soundtracks en The Division Bell
.. wordt vervolgd ..
Erwin Zijleman
