dEUS - Keep You Close

Hoewel dEUS gedurende haar twintigjarig bestaan nog geen slechte plaat heeft gemaakt, waren Pocket Revolution uit 2005 en met name Vantage Point uit 2008 toch wel een stuk minder dan dEUS meesterwerken als Worst Case Scenario (1994), In a Bar, Under The Sea (1996) en The Ideal Crash (1999). Met het deze week verschenen Keep You Close kan dEUS zich revancheren voor de net wat zwakkere voorgangers en de band rond Tom Barman doet dit als je het mij vraagt op indrukwekkende wijze. Keep You Close is aan de ene kant een echte dEUS plaat, maar laat aan de andere kant een geluid horen dat we nog niet heel vaak van de band uit Antwerpen hebben gehoord. Om met het eerste te beginnen, ook op Keep You Close grossiert dEUS weer in wat langere tracks (vaak rond de 5 minuten) die vol verrassende wendingen zitten en waarin de spanningsboog altijd strak gespannen staat. Keep You Close is net als zijn voorgangers een plaat die boordevol dynamiek zit en waarop lieflijke passages zomaar om kunnen slaan in een bombastische uitbarsting van geluid. Op hetzelfde moment klonk dEUS Nog niet eerder zo lichtvoetig en zo warm als op Keep You Close. De muziek van dEUS was in het verleden vaak een kolkende rivier die de luisteraar ruw meesleurde en bijna verzoop, maar op Keep You Close is eerder sprake van een kabbelend beekje waarin wel zo af en toe een draaikolk of een gemeen bijtende vis op kan duiken. Keep You Close lijkt hierdoor op het eerste gehoor wat minder spannend dan de eerste drie platen van dEUS, maar blijkt na enige gewenning een prima plaat vol verrassingen, die duidelijk meer overtuigt dan de twee voorgangers waarop Keep You Close voortborduurt. Waar in het verleden het experiment voorop stond bij dEUS, is Keep You Close, net als Pocket Revolution en Vantage Point, een plaat met rocksongs met een kop en een staart, waarin alleen het aantal poten nog wel eens af kan wijken van hetgeen dat gebruikelijk is. Hoewel ik het experiment van dEUS altijd zeer kon waarderen, bevalt de wat toegankelijkere aanpak me wel. De muziek van dEUS is nog altijd ver verwijderd van de mainstream en weet de fantasie hierdoor meer dan voldoende te prikkelen, maar verwarmt ondertussen ook het hart met aangename songs. dEUS maakt op Keep You Close misschien wat meer doorsnee rockmuziek, maar het is wel rockmuziek die zich weet te onderscheiden door de enorme dynamiek, het ruim aanwezige avontuur en de heerlijke vocalen van Tom Barman. Misschien nog wel indrukwekkender is de prachtige en gevarieerde instrumentatie, met een hoofdrol voor stevig aangezette strijkers, onnavolgbare ritmes en het werkelijk geweldige gitaarwerk van Mauro Pawlowski. Uiteindelijk is er maar één conclusie mogelijk: dEUS heeft met Keep You Close een plaat gemaakt die veel beter is dan de platen die de band de afgelopen tien jaar heeft uitgebracht en zich kan meten met de meesterwerken van de band uit de jaren 90. Geweldige plaat. Punt. Erwin Zijleman