Blaudzun - Heavy Flowers
2012 is pas een paar dagen oud, maar de eerste belangrijke release van het jaar ligt vandaag al in de winkel. Deze release komt op naam van de Nederlander Johannes Sigmond, die we natuurlijk beter kennen als Blaudzun. Blaudzun debuteerde in 2008 met een hele mooie plaat vol stemmige folkliedjes en wist deze twee jaar later op alle fronten te overtreffen met het werkelijk prachtige Seadrift Soundmachine. Vorig jaar moesten we het doen met de mooie DVD Il Lombardia (waarop de beelden het wat mij betreft wonnen van de muziek), maar Heavy Flowers is de ware opvolger van Seadrift Soundmachine. Hoewel Blaudzun muziek maakt die je pas na een tijdje op de juiste waarde kunt schatten, wist ik direct bij eerste beluistering dat Blaudzun er met Heavy Flowers wederom in is geslaagd om de lat een flink stukje hoger te leggen. Vergeleken met Seadrift Soundmachine klinkt Heavy Flowers wat voller en misschien iets lichtvoetiger en bovendien ligt het tempo vaak wat hoger, maar gelukkig is de emotionele impact van de muziek van Blaudzun nog net zo groot als op de twee vorige platen. Blaudzun maakt nog altijd buitengewoon stemmige muziek die naar een hoger plan wordt getild door zijn van emotie overlopende stem. Vergeleken met Seadrift Soundmachine heeft Blaudzun nog wat extra ingrediënten toegevoegd aan zijn muziek, waardoor deze nog voller klinkt, zonder dat dit ten koste is gegaan van de trefzekerheid. Opener Flame On My Head zet direct de toon met aanzwellende strijkers, onrustige percussie en vocalen vol melancholie, maar de plaat bevat ook een aantal minder zware tracks. De muziek van Blaudzun lijkt meer dan in het verleden op die van Sixteen Horsepower, met name wanneer een banjo opduikt en Johannes Sigmond zijn demonen niet helemaal onder controle heeft. Minstens net zo vaak is Blaudzun echter mijlenver verwijderd van de donkere alt-country van de band uit Houston en worden we getrakteerd op grootse popmuziek waarvoor Bowie zich in zijn glamrock jaren niet zou hebben geschaamd en die me bovendien heel vaak doet denken aan de muziek van The Arcade Fire en/of Radiohead. In het verleden duurde het wel even voor ik de puzzelstukjes van een Blaudzun plaat in elkaar kon passen en hield ik ook wel wat stukjes over, maar dit keer valt alles bijna direct op zijn plaats. Heavy Flowers bevat een aantal grootse songs die de aandacht trekken vanwege de hele bijzondere instrumentatie en arrangementen, de bijna getergde vocalen en de totale overgave waarmee ze worden vertolkt. Ondanks het feit dat de plaat dit keer sneller overtuigt dan we van Blaudzun gewend zijn, is ook Heavy Flowers weer een onvervalste groeiplaat. Het zou idioot zijn om nauwelijks een week in het nieuwe jaar al te spreken van één van de mooiste platen van 2012, maar voorlopig moet ik nog maar zien wie hier overheen komt. Blaudzun maakte al een veelbelovende en een geweldige plaat, maar is nu op de proppen gekomen met een waar meesterwerk. Prachtig. Erwin Zijleman
