Deap Vally - Sistrionix

Deap Vally is een uit twee vrouwen bestaand duo uit Los Angeles, dat met Sistrionix een buitengewoon opvallend debuut heeft afgeleverd. Julie Edwards en Lindsay Troy zijn nog piepjong en zijn zo te horen opgegroeid op een streng dieet van Led Zeppelin, The White Stripes en The Black Keys. Van Led Zeppelin hebben de twee de meedogenloze riffs overgenomen, van The White Stripes de aanstekelijk rammelende popsongs en van The Black Keys de flinke dosis blues. Het levert een rauwe en aanstekelijke plaat op die aankomt als een mokerslag. Ik was op voorhand bang dat Deap Vally wat flets zou afsteken ten opzichte van de grote voorbeelden, maar daarvan is geen sprake. De muziek van Deap Vally is rauw, smerig, doorleefd en authentiek en houdt zich met gemak staande. Vrouwen en rauwe muziek met invloeden uit de blues, garagerock en hardrock  is tot dusver geen gelukkige combinatie, maar bij beluistering van Sistrionix van Deap Vally zit je op het puntje van je stoel. Het gitaarwerk en drumwerk op de plaat zijn fantastisch, maar ook in vocaal opzicht maakt Deap Vally indruk. Julie Edwards en Lindsay Troy beschikken allebei over een behoorlijk rauwe strot, maar ze weten elkaar in vocaal opzicht ook nog eens te versterken en beschikken bovendien over een behoorlijke dosis soul, waarbij vooral leadzangeres Lindsay Troy flink wat indruk maakt en zo af en toe de hoogtijdagen van Mother’s Finest laat herleven. Sistrionix doet meer dan eens denken aan de nog redelijk recente platen van The White Stripes en The Black Keys, maar de muziek van Deap Vally staat dichter bij de jaren 70. De combinatie van 70s hardrock en eigentijdser klinkende bluesy garagerock blijkt fantastisch uit te pakken, mede door de geweldige productie die Sistrionix lekker vol laat klinken. Na de eerste, bijzonder positieve, indrukken bleef bij mij de angst dat het debuut van Deap Vally snel zou gaan vervelen, maar ook die angst bleek ongegrond. Deap Vally uit Los Angeles heeft een rauwe en sprankelende plaat afgeleverd die afwijkt van bijna alle andere releases van het moment en hierdoor wat extra aandacht verdient. Nu Led Zeppelin en The White Stripes definitief tot het verleden behoren, Mother’s Finest al lang is vergeten en The Black Keys langzaam maar zeker opschuiven richting mainstream bestaat flink wat behoefte aan nieuwe helden in het genre van de bluesy en soulvolle garagerock. Julie Edwards en Lindsay Troy van Deap Vally zouden zomaar eens deze helden kunnen zijn. Hun keihard binnen komende debuut Sistrionix is er in ieder geval goed genoeg voor. Ga dat horen dus. Erwin Zijleman