Wolf In Loveland - Wolf in Loveland

Laat ik eens beginnen met twee feiten. 1. Ik heb dit jaar nogal wat platen van eigen bodem bejubeld op deze BLOG (28 om precies te zijn), maar voor de laatste moet ik inmiddels toch al weer een week of zes terug in de tijd. 2. Er is de laatste weken wat onduidelijke berichtgeving over de terugkeer van de wolf in Nederland. Aan de lange periode zonder release van eigen bodem maak ik nu een eind met de bewering dat de wolf terug is in Nederland. Ik heb het daarbij niet over het geïmporteerde beest dat een week of wat geleden langs de weg is gevonden, maar over Wolf In Loveland. Wolf In Loveland is een uit Rotterdam afkomstige band die, voor zover ik weet, nog niet mocht komen opdraven voor een minuut media aandacht in DWDD, maar dat zal in het nieuwe seizoen waarschijnlijk heel snel gaan veranderen. Met haar titelloze debuut heeft Wolf In Loveland immers een plaat gemaakt die zowel nationaal als internationaal een plekje in de spotlights verdient. De Rotterdammers doen dit met een plaat die toch vooral in het hokje folk zal worden geduwd. Het is een hokje dat past bij het debuut van Wolf In Loveland, want de eerste plaat van de band staat vol met wonderschone luisterliedjes. Toch doe je Wolf In Loveland tekort met slechts één etiket. Folk vormt misschien de basis van de muziek van de band, maar het is folk die makkelijk kan ontploffen en folk die volop open staat voor invloeden uit andere genres. Het eerste dat opvalt in het geluid van Wolf In Loveland is de stem van zanger Jan Minnaard, die beschikt over een aangenaam stemgeluid met een eigenzinnig randje. Het is een stem die het in zijn eentje prima kan redden, maar die meer kracht krijgt wanneer de rest van de band ondersteuning biedt met fraaie harmonieën. Zeker wanneer Wolf In Loveland kiest voor een grotendeels akoestisch geluid, ligt de vergelijking met Fleet Foxes (en vooral alle grote voorbeelden van Fleet Foxes) een aantal keren voor de hand, maar de Rotterdammers hebben gelukkig ook een meer avontuurlijke kant, die resulteert in onder andere een instrumentale ontsporing van anderhalve minuut of in een bijna 10 minuten durende track die prachtig opbouwt naar een climax. Het is knap hoe Wolf In Loveland muziek weet te maken met een heerlijk loom en dromerig karakter die je door alle onderhuidse spanning toch op het puntje van de stoel houdt. Het is knap hoe Wolf In Loveland folkmuziek weet te maken die uiteindelijk vooral buiten de lijntjes van de folk kleurt. Het is knap hoe Wolf In Loveland kiest voor een vol instrumentarium, maar er ook voor zorgt dat alle kleine details goed te horen zijn. Het is heel knap hoe Wolf In Loveland je vrijwel onmiddellijk weet te veroveren met haar mooie stemmige muziek. Of we blij moeten zijn met roedels wolven in het Nederlandse bos weet ik niet, maar met deze liefdevolle wolf uit Rotterdam ben ik heel blij. 2013 was al een heel mooi jaar voor de Nederlandse popmuziek, maar met het debuut van Wolf In Loveland krijgt het nog wat meer glans. Erwin Zijleman