Lou Doillon - Places
Lou Doillon is de dochter van Jane Birkin en de halfzus van Charlotte Gainsbourg. Op basis van haar afkomst had ik andere muziek van Lou Doillon verwacht dan ze op haar debuut Places maakt, maar een tegenvaller is haar debuut zeker niet. Integendeel zelfs. Doillon debuteerde al op hele jonge leeftijd als actrice, maar kiest nu ook voor een carrière in de muziek. Het Engelstalige Places is, zoals gezegd, ver verwijderd van de muziek van haar moeder en haar halfzus en lijkt vooral terug te grijpen op de folkmuziek zoals die aan het eind van de jaren 60 en het begin van de jaren 70 werd gemaakt in de canyons rond Los Angeles. Hiernaast is Lou Doillon niet vies van blues, folk-noir, een beetje soul en rock en klinkt ze stiekem toch ook wel wat Mediterraan. Places valt op door tijdloze songs, een smaakvolle instrumentatie en vooral door de aparte stem van Lou Doillon. Het is een wat zware stem met een rauw randje en bovendien een stem die de teksten even vaak zingt als voordraagt. Wanneer Lou Doillon haar teksten meer uitspreekt dan zingt en de songs net wat rauwer zijn, doet Places heel soms wel wat denken aan de muziek van Patti Smith, al is dit uiteindelijk geen vergelijking die heel lang stand houdt. Beter vergelijkingsmateriaal wordt uiteindelijk gevonden bij Joni Mitchell, Karen Dalton en zeker ook Cat Power (en dan met name de Cat Power in haar jongere jaren) en heel soms Fiona Apple (zeker wanneer de donkere pianoklanken worden gecombineerd met elektronica). Places is een warme en donkere plaat, die ik persoonlijk vooral met de koptelefoon heel mooi vind. De sfeervolle en donkere klanken slaan dan als een deken om je heen, terwijl de bijzondere stem van Lou Doillon diep onder de huid kruipt. Zeker wanneer Lou Doillon klinkt voor een wat broeieriger en licht soulvol geluid (compleet met blazers) is Places een heerlijke plaat voor de zomerse temperaturen van het moment, maar ik weet nu al zeker dat Lou Doillon ook heel wat koude en donkere avonden gaat opluisteren met haar warmbloedige en indringende muziek. Ik kwam op het spoor van Lou Doillon omdat ik toe was aan zomerse en zwoele Franse muziek. Places van Lou Doillon heeft weinig met Franse muziek te maken, maar het is wel een plaat die met speels gemak opvalt in het enorme aanbod van het moment. Lou Doillon heeft haar sporen als actrice al lang verdiend, maar met het fraaie en oorspronkelijke Places lijkt ook een mooie carrière in de muziek zo goed als zeker, al laat Nederland het tot dusver hopeloos afweten. Lou Doillon bewerkstelligt dit met een gedurfde en avontuurlijke plaat die ver is verwijderd van de meeste andere platen van het moment. Het geeft Places alleen maar extra glans. Wat een talent. Ga dat horen. Erwin Zijleman
