Vandaag ben ik voor de wekelijkse tip in de categorie minder bekend talent in het rootssegment terecht gekomen in Paonia, Colorado, een dorp met zo’n 1500 inwoners midden in de Rocky Mountains. Het is de thuisbasis van Honey Don’t, een duo dat wordt gevormd door Bill Powers en Shelley Gray, die ook deel uit maken of maakten van de mij eveneens onbekende band Sweet Sunny South. Met Heart Like A Wheel heeft Honey Don’t een rootsplaat gemaakt die op het moment maar moeilijk uit mijn cd speler is te krijgen. Bill Powers en Shelley Gray maken vrij traditionele rootsmuziek vol invloeden. De ene keer gaat dit de kant op van de countryrock uit de jaren 70, maar Honey Don’t maakt ook geen geheim van haar voorkeur voor traditionele bluegrass en countrymuziek. In de stevigere songs trekt vooral Bill Powers de aandacht naar zich toe en overheersen zijn rauwe strot en heerlijk akoestisch en elektrisch gitaarwerk. Shelley Gray zorgt dan vooral voor ondersteunende vocalen, maar deze zijn van groot belang voor het geluid van Honey Don’t. In de meer ingetogen songs is de stem van Shelley Gray prominenter aanwezig, al neemt Bill Powers ook dan meestal het voortouw. Deze meer ingetogen songs doen mij wel wat denken aan het werk van Gillian Welch en Dave Rawlings en dat is zo ongeveer het grootste compliment dat ik een duo in dit genre kan maken. Honey Don’t verrast op Heart Like A Wheel met bijzonder aangenaam klinkende, maar ook knap gemaakte songs, die ook nog eens opvallen door plezier en bezieling. Het zijn songs die allemaal weer net wat anders klinken, wat de overtuigingskracht van de plaat zeer ten goede komt. Het debuut van Honey Don’t heeft een relatief eenvoudige productie, maar de plaat klinkt, mede door trefzekere accenten van meerdere instrumenten, warm en gloedvol. Bill Powers en Shelley Gray zijn er in geslaagd om een plaat te maken die direct bij eerste beluistering vertrouwd klinkt. Het is een plaat die ook tien, twintig, dertig of veertig jaar geleden gemaakt had kunnen worden, maar het is ook een plaat die over een jaar of tien of twintig nog steeds lekker klinkt. Honey Don’t maakt tijdloze rootsmuziek die je doet verlangen naar een veranda ergens in het diepe Zuiden van de Verenigde Staten en naar dagen waarop eigenlijk niet zoveel hoeft. Ik was direct overtuigd van de kwaliteiten van deze plaat, maar Heart Like A Wheel wordt zeker niet minder. Door de mooie vocalen, de sfeervolle instrumentatie en het brede palet dat Honey Don’t bestrijkt, is het een plaat voor alle momenten en het is bovendien een plaat die alleen maar leuker en dierbaarder wordt, zeker omdat het enthousiasme van het tweetal over slaat op de luisteraar. Ik ben daarom heel blij met deze plaat van Honey Don’t en weet zeker dat dit voor de gemiddelde liefhebber van Amerikaanse rootsmuziek niet anders zal zijn. Luisteren dus. Erwin ZijlemanHeart Like A Wheel van Honey Don’t ligt niet in Nederland in de winkel, maar kan worden verkregen via de website van het onvolprezen cdbaby (http://www.cdbaby.com/cd/honeydont1).