Snowbird - Moon

Simon Raymonde wordt in 1984 toegevoegd aan de line-up van The Cocteau Twins, waarna de band uit Schotland direct haar beste plaat maakt (Treasure). Raymonde blijft belangrijk voor het unieke geluid van The Cocteau Twins, totdat de naar een song van de Simple Minds vernoemde band in 1997 uit elkaar valt. Raymonde drukte nadrukkelijk zijn stempel op de muziek van The Cocteau Twins, maar speelde uiteindelijk toch de derde viool achter de leden van het eerste uur Robin Guthrie en  Elizabeth Fraser. Al jaren gonst het van de geruchten over een reünie van The Cocteau Twins, maar Guthrie en Fraser geven vooralsnog niet thuis. Simon Raymonde vond het kennelijk nu wel eens tijd voor een revival van het sprookjesachtige geluid van The Cocteau Twins, want het debuut van zijn nieuwe band Snowbird ligt absoluut in het verlengde van het geluid van de inmiddels legendarische band uit Glasgow. Snowbird is feitelijk een duo dat bestaat uit multi-instrumentalist Simon Raymonde en de Canadese zangeres  Stephanie Dosen. Deze Stephanie Dosen ken ik nog van het uitstekende A Lily For The Spectre uit 2007, waarop Raymonde overigens ook al een rol speelde. Sindsdien heeft het tweetal gewerkt aan het debuut van Snowbird en dat is nu dan eindelijk verschenen. Moon is een erg mooie plaat, die meer dan eens aan de platen van The Cocteau Twins doet denken, al vind ik Snowbird persoonlijk een stuk minder zweverig en wereldvreemd. Nu was deze ongrijpbaarheid en zweverigheid verantwoordelijk voor een flink deel van de kracht van de muziek van The Cocteau Twins, maar na verloop van tijd begon ik toch wel te verlangen naar wat vaste grond onder de voeten. Moon van Snowbird is een stuk toegankelijker dan de muziek van The Cocteau Twins, maar het is nog altijd muziek die buiten de lijntjes kleurt en waarbij het heerlijk wegdromen is. Centraal op Moon staat de prachtige stem van Stephanie Dosen, die net zo betoverend kan fluisteren als Elizabeth Fraser, maar een stuk minder onderkoeld klinkt. Bij de stem van Elizabeth Fraser zag je ijsvlakten en donkere bossen voor je, bij Stephanie Dosen zijn het kabbelende beekjes en groene vlakten. De geweldige stem van Stephanie Dosen wordt voorzien van de atmosferische elektronische klanken en vooral pianospel van Simon Raymonde, maar om nog wat warmte aan de muziek van Snowbird toe te voegen werd voor een meer organisch geluid een beroep gedaan op muzikale vrienden uit bands als Midlake en Radiohead. Het levert een prachtig klinkende plaat op, die keer op keer een ontspannende werking blijkt te hebben. De belangrijkste vraag waar ik mee worstel is de vraag of je Snowbird nu moet vergelijken met The Cocteau Twins of niet. Het is een vergelijking die voor Snowbird waarschijnlijk onvoordelig is. Fans van The Cocteau Twins zullen Snowbird te aards en conventioneel vinden, terwijl iedereen die met een grote boog om de Schotten heen liep ook bij Snowbird bang zal zijn voor zweverige sprookjesmuziek. Wat mij betreft wordt Moon van Snowbird daarom beoordeeld als een op zichzelf staande plaat. Het is een plaat met prachtige klanken, betoverende zang en songs die niet van deze wereld zijn. Kortom, een prachtplaat. Of Guthrie en Frazer binnenkort nog van zich laten horen weet ik niet, maar de lat ligt inmiddels flink hoog. Erwin Zijleman