Neneh Cherry - Blank Project

Neneh Cherry viel op als lid van de eigenzinnige postpunk/funk band Rip Rig + Panic, maar maakte pas echt indruk met haar debuut Raw Like Sushi, dat dit jaar al weer 25 jaar oud is. Dankzij een aantal bijzonder aanstekelijke singles en een fris eigen geluid werd Neneh Cherry direct een wereldster. Mede vanwege een wat lage productiviteit wist de in Stockholm en New York opgegroeide Neneh Cherry de verkregen status helaas niet lang vast te houden. Haar tweede en derde cd, Homebrew uit 1992 en Man uit 1996 wisten het succes van Raw Like Sushi niet te benaderen, ondanks het feit dat het minstens even goede of misschien zelfs wel betere platen waren. Na Man was het 16 jaar vrijwel stil rond Neneh Cherry (ze dook nog wel een keer op als zangeres bij de zwaar onderschatte band cirKus), maar twee jaar geleden keerde Cherry samen met de avant-gardistische Scandinavische jazzband The Thing terug in de spotlights. Ik vond The Cherry Thing persoonlijk een bijzonder geslaagde comeback, maar de plaat deed helaas niet heel veel. Ook het vorige week verschenen Blank Project gaat het niet makkelijk krijgen, want Neneh Cherry heeft wederom een lastig te doorgronden plaat gemaakt. Op Blank Project werkt Cherry samen met de van Four Tet bekende Kieran Hebden en het Britse tweetal Rocketnumbernine. Laatstgenoemden hebben de nog altijd uitstekende vocalen van Neneh Cherry voorzien van een even intrigerend als ongrijpbaar elektronisch klankentapijt, waarin met name de ritmes keer op keer onnavolgbaar blijken en waarin invloeden uit de jazz (die Neneh van stiefvader Don met de paplepel kreeg ingegoten) een belangrijke rol spelen. Hebden heeft de in slechts vijf dagen opgenomen plaat keurig opgepoetst en voorzien van een geluid waarin de stem van Neneh Cherry alle ruimte krijgt. Blank Project is zoals gezegd zeker geen makkelijke plaat, maar persoonlijk was ik direct bij de eerste luisterbeurt om. Het siert Neneh Cherry dat ze sinds haar kortstondige carrière als popprinses muziek is gaan maken die vernieuwd en tegen de haren in strijkt. Blank Project is met name door de donkere en dreigende instrumentatie een lastig te doorgronden plaat, maar ook de zang van Neneh Cherry is verre van alledaags. De muziek en de vocalen lijken in een aantal gevallen niet synchroon te lopen, wat een vervreemdend effect heeft. Het is een effect dat eenvoudig omslaat in een bezwerend effect, zeker wanneer Cherry zich vrijwel uitsluitend laat begeleiden door percussie en laat horen dat ze in vocaal opzicht in een uitstekende vorm steekt. Ik viel zelf ooit voor de zoete verleiding van Raw Like Sushi, maar moet concluderen dat Neneh Cherry sindsdien alleen maar betere platen is gaan maken. Blank Project trekt die lijn door en is nog net wat beter dan The Cherry Thing van twee jaar geleden. Veel kans op commercieel succes geef ik Neneh Cherry niet met deze plaat, maar het getoonde muzikale lef dwingt heel veel respect af. Ik schrijf hem zelf alvast op voor de jaarlijstjes. Erwin Zijleman