Tijdens de tour van Veronica Falls van 2013 verzorgde Mazes het voorprogramma. Het bracht de gitaristen van beide Britse bands, respectievelijk James Hoare en Jack Cooper, met elkaar in contact. Het is een contact dat uiteindelijk heeft geleid tot muzikale samenwerking onder de naam Ultimate Painting. Datzelfde Ultimate Painting heeft onlangs een debuut afgeleverd en wat is dat een leuk en vaak zelfs totaal onweerstaanbaar plaatje.
Ultimate Painting maakt op haar debuut lekker rammelende popmuziek die zich voor een belangrijk deel heeft laten inspireren door muziek uit de jaren 60 en 70. Het is muziek die meer dan eens associaties op zal roepen met de muziek van The Velvet Underground en daar is natuurlijk helemaal niets mis mee.
Het titelloze debuut van het duo staat vol met lekker dromerige muziek, waarin sprankelende gitaarlijnen en lome vocalen centraal staan. Zeker de wat stekeligere songs herinneren nadrukkelijk aan het werk van The Velvet Underground, maar wanneer Ultimate Painting de bakens wat verzet komt een breed palet aan klanken uit de jaren 60 voorbij, waarin in de meest toegankelijke momenten ook zeker The Beatles opduiken.
Hier blijft het niet bij, want de muziek van Ultimate Painting haakt ook aan bij muziek van recentere datum. James Hoare en Jack Cooper hebben uiteraard ook invloeden uit de muziek van hun eigen bands verwerkt in de muziek van Ultimate Painting en grijpen hiernaast ook af en toe terug op de muziek van de al lang vergeten Young Marble Giants (met dank aan The Guardian voor het opwerpen van dit vergelijkingsmateriaal), zeker wanneer de drums en bas monotoon klinken en er ijle synths opduiken.
Het debuut van Ultimate Painting is een lekker rammelende plaat, maar zit beter in elkaar dan je op het eerste gehoor zult vermoeden. Vooral het gitaarwerk op de plaat is van hoog niveau, maar ook de songs blijken in steeds meer gevallen ruwe diamanten die na enig slijpwerk blinken en fonkelen.
Iedere keer als je denkt dat je het debuut van Ultimate Painting volledig hebt kunnen doorgronden, duikt er wel weer wat nieuws op. Het ene moment hoor je opeens flarden van The Byrds of van Bob Dylan, het andere moment is het toch opeens een vleugje Krautrock of psychedelica dat je op het verkeerde been zet. Het ene moment zit je midden in de jaren 60, het volgende moment toch weer nadrukkelijk in het heden.
Het debuut van Ultimate Painting blijft hierdoor maar intrigeren, maar vermaakt ook meedogenloos. Het inspireerde het al eerder genoemde The Guardian (een krant met veel verstand van popmuziek) eerder deze maand tot het uitdelen van de maximale score. Dat is onverwacht voor een snel in elkaar geflanst hobbyprojectje, maar valt er veel op af te dingen? Nee, eigenlijk niet. Ultimate Painting ... onthouden die naam. Erwin Zijleman
cd 
LP