Ripely Pine van Lady Lamb The Beekeeper haalde ik aan het eind van 2013 uit het jaarlijstje van AllMusic.com en riep ik vervolgens helemaal aan het begin van 2014 uit tot grote belofte voor de toekomst. De uit het Amerikaanse Brunswick, Maine, afkomstige Aly Spaltro maakt deze belofte meer dan waar met het onder de naam Lady Lamb uitgebrachte After, dat nu gelukkig ook Nederland heeft bereikt.
After borduurt voort op het al zo goede debuut, maar laat ook de nodige groei horen. Lady Lamb maakt nog altijd muziek met flink wat invloeden uit de folk en verrijkt deze invloeden nog altijd met stevige gitaaruithalen, flink wat dynamiek en invloeden uit de indie-rock en psychedelica.
Vergeleken met haar debuut zet Aly Spaltro het gitaargeweld op After wat spaarzamer en ook wat subtieler in, waardoor haar muziek wat minder vaak van de hak op de tak springt, maar de zo aantrekkelijke dosis avontuur heeft behouden.
Net als leeftijd- en soortgenoot Torres maakt Lady Lamb lekker in het gehoor liggende maar zeker niet alledaagse muziek. De songs van de Amerikaanse steken knap in elkaar, zitten vol verrassingen (naast de stevige gitaaruithalen is ook het incidentele gebruik van blazers bijzonder), durven te experimenteren en dringen zich langzaam maar uiteindelijk zeer nadrukkelijk op.
In muzikaal opzicht klinkt het allemaal geweldig, maar ook in vocaal opzicht maakt Aly Spaltro indruk. Ze beschikt over een krachtig en veelzijdig stemgeluid dat haar songs wat extra’s geeft en deze songs bovendien voorziet van urgentie.
Gezien mijn liefde voor het debuut van Lady Lamb (The Beekeeper) wist After me onmiddellijk te overtuigen. Als het kwartje wat minder snel valt verdient de tweede plaat van Lady Lamb als je het mij vraagt geduld, waarna de plaat in veel gevallen zal uitgroeien tot één van de verrassingen van 2015. Erwin Zijleman
