Ultimate Painting, het muzikale project van de gitaristen van Veronica Falls en Mazes (die elkaar tijdens een gezamenlijke tour tegen het lijf liepen), debuteerde nog geen jaar geleden met een plaat die ik omschreef als leuk en vaak zelfs totaal onweerstaanbaar. Het project van Jack Cooper en James Hoare is na een geslaagde tour direct de studio in gedoken en levert nu al weer een tweede plaat af die nog een stuk leuker en vooral beter is dan zijn voorganger.
Ultimate Painting slaagde er op haar debuut al in om een aantal memorabele popsongs af te leveren, maar op Green Lanes schudt de band de memorabele popsongs bijna achteloos uit de mouw.
Vergeleken met het debuut hebben invloeden van The Velvet Underground wat aan terrein verloren, terwijl invloeden van The Beatles juist prominenter aanwezig zijn. Op Green Lanes zijn de arrangementen rijker en is de instrumentatie verzorgder, wat de kwaliteit van de popsongs van Ultimate Painting zeer ten goede komt.
Dat betekent overigens niet dat Green Lanes een gepolijste plaat is. Het gitaarwerk op de plaat, dat ook dit keer meer dan eens refereert naar de muziek van Pavement, mag lekker rammelen, wat de songs op Green Lanes een bijzondere sfeer geeft.
Met het hierboven genoemde vergelijkingsmateriaal zijn we er overigens nog lang niet. Bij beluistering van Green Lanes hoor ik af en toe wat van The Beach Boys, veel van Teenage Fanclub, maar zeker wanneer Ultimate Painting het tempo laag houdt, hoor ik ook zeker invloeden van bands als Yo La Tengo en Low.
Het levert een lekker loom gitaarplaatje op dat een stuk minder stekelig is dan zijn voorganger, maar uiteindelijk zelfs nog net wat aangenamer. Liefhebbers van zonnige, melodieuze en Beatlesque gitaarpop kunnen er als je het mij vraagt met geen mogelijkheid omheen. Erwin Zijleman
cd 
LP