02 augustus 2016

Best of 2016 ... so far: 17, Kevin Morby - Singing Saw

Bekend van zijn bands, maar zijn soloplaten zijn nog veel mooier. Zijn laatste citeert op prachtige wijze uit het verre verleden, maar staat ook met beide benen in het heden. Vooral met de koptelefoon een lust voor het oor. En ook dit is een plaat die alleen maar beter en beter wordt.


De Amerikaanse singer-songwriter Kevin Morby ken ik natuurlijk van bands als Woods en The Babies, maar zijn soloplaten zijn me tot dusver ontgaan. 

Doodzonde, want inmiddels weet ik dat de muzikant uit Brooklyn met Harlem River uit 2013 en Still Life uit 2014 twee prachtplaten heeft afgeleverd. 


Ik kwam ze op het spoor dankzij zijn derde prachtplaat, het onlangs verschenen Singing Saw. 


Op zijn derde plaat kiest Kevin Morby samen met producer Sam Cohen (Yellowbirds) voor een wat voller en kleurrijker geluid en dat bevalt me wel. 


Op zijn vorige twee platen grossierde de Amerikaan al in wonderschone popsongs, maar op Singing Saw krijgen deze songs de arrangementen en instrumentatie die ze verdienen. Singing Saw klinkt weliswaar voller dan zijn twee voorgangers, maar het is nog altijd een redelijk ingetogen plaat. 


Kevin Morby beschikt over het zeldzame vermogen om met zijn bijzondere stem en een paar akkoorden op de akoestische gitaar een eigen geluid neer te zetten en het is een eigen geluid dat iets met me doet. Een geluid dat veel met me doet zelfs. Wanneer Kevin Morby gaat zingen kan ik alleen maar luisteren en verdwijn ik langzaam maar zeker in zijn vaak van psychedelische accenten voorziene songs. 


Het zijn songs die je vervolgens verder betoveren met de prachtige arrangementen en instrumentatie die producer Sam Cohen heeft aangedragen. Kevin Morby heeft ze misschien niet nodig, maar het geeft zijn songs een bijzondere extra dimensie en bovendien extra kracht. 


Singing Saw is een tijdloze plaat die vaak herinnert aan de muziek die Bob Dylan decennia geleden maakte, met hier en daar een uitstapje naar het werk van Leonard Cohen uit dezelfde periode, maar Kevin Morby heeft de donkere akoestische folk uit het verleden voorzien van accenten die van Singing Saw een tijdreis door een aantal decennia popmuziek maken. 


Zeker wanneer je Singing Saw met de koptelefoon beluistert, hoor je hoe rijk en veelzijdig het geluid op de plaat is, maar hoor je ook hoe weinig middelen Kevin Morby nodig heeft om een onuitwisbare indruk te maken. 


Singing Saw beluisterde ik een week of wat geleden min of meer bij toeval, maar inmiddels schaar ik de derde soloplaat van Kevin Morby onder de mooiste platen van het moment. Singing Saw is een plaat vol briljante popliedjes, die ook nog eens prachtig worden uitgevoerd. Misschien wel de mooiste plaat van het moment. Erwin Zijleman