The Bevis Frond is een Britse eenmansband die halverwege de jaren 80 debuteerde en inmiddels een enorme stapel platen op haar naam heeft staan. Het zijn platen waarvan ik er tot voor kort niet één in de kast had staan, maar dankzij een serie reissues heb ik de muziek van Nick Saloman inmiddels op het netvlies en zeker ook het trommelvlies.
Ik heb inmiddels meerdere platen van The Bevis Frond hoog zitten, maar mijn onbetwiste favoriet is vooralsnog New River Head.
Deze uit 1991 stammende plaat laat muziek horen die een aantal decennia voor de jaren 90 lijkt gemaakt. The Bevis Frond laat zich op New River Head stevig beïnvloeden door de muziek van Jimi Hendrix, The Byrds, Captain Beefheart en zeker ook Pink Floyd in haar psychedelische jaren.
Zeker in de wat langere tracks, en daar telt dit album er nogal wat van, is de muziek van Nick Saloman dromerig en bezwerend, maar het is ook muziek vol dynamiek. New River Head viel mij in eerste instantie op door het gitaarspel, maar ook het heerlijk zeurende orgelspel, de hypnotiserende ritmesectie en de vaak wat lome vocalen dragen bij aan het effect dat de muziek van The Bevis Frond op mij heeft.
Het gitaarspel is soms ingetogen en psychedelisch, maar kan ook flink uitpakken. Zeker wanneer wordt gekozen voor rauwere riffs roept de muziek van The Bevis Frond associaties op met het gitaarwerk van Jimi Hendrix, maar zeker bij herhaalde beluistering hoor ik ook veel van het gitaarspel op de platen van een band als Dinosaur Jr. (en dus van gitaarheld J. Mascis).
Bij herhaalde beluistering hoor ik sowieso meer invloeden uit de vroege jaren 90 opduiken (bijvoorbeeld ook van de geweldige band Buffalo Tom), al blijft The Bevis Frond ook altijd met één been stevig in de late jaren 60 staan.
Nick Salomon trekt op de ruim 80 minuten die de originele versie van New River Head duurt van alles uit de kast en maakt muziek die niet in een hokje is te duwen. Ook de bonustracks zijn overigens de moeite waard.
Invloeden uit de psychedelica en rock zijn al benoemd, maar op New River Head kom je ook volop invloeden uit de folk en de new wave tegen en duiken bovendien af en toe invloeden uit de progrock op. Het knappe is dat de muziek van The Bevis Frond misschien alle kanten op schiet, maar uiteindelijk toch een coherente plaat oplevert.
Het is een plaat die ik inmiddels heb omarmd als het uit de jaren 90 stammende broertje van de geweldige gitaarplaat van Car Seat Headrest. Dankzij een mooie serie reissues krijgt deze plaat een terechte herkansing en dat geldt ook voor een aantal andere platen van de band die zeer de moeite waard zijn. Voor mij een enorme ontdekking dit The Bevis Frond. Erwin Zijleman
