Ik vind de symfonische rock klassiekers uit de platenkast over het algemeen een stuk interessanter dan de hedendaagse progrock, al zijn er natuurlijk altijd uitzonderingen.
Folklore van Big Big Train was nog geen jaar geleden zo’n uitzondering en ook de nieuwe plaat van de band uit Bournemouth, Dorset, gaat de strijd met het vinyl uit vervlogen tijden weer gepassioneerd aan.
Ook op Grimspound maakt de Britse band weer muziek die stevig is geïnspireerd door de muziek die Genesis in haar beste jaren (lees: de jaren waarin Peter Gabriel deel uitmaakte van de band) maakte. Mede door de vocalen, die meer dan eens aan Peter Gabriel doen denken, ligt de vergelijking met de muziek van Genesis erg voor de hand, maar Big Big Train heeft ook zeker invloeden van Yes en Jethro Tull (om nog maar eens twee grootheden uit de symfonische rock uit de jaren 70 te noemen) verwerkt in haar muziek. Van later datum schuift Marillion (dat de mosterd natuurlijk ook bij Genesis haalde) aan.
Uit de muziek van Genesis komen de betoverende melodieën en de songs met een kop en een staart, uit de catalogus van Yes komt het muzikale vuurwerk vol onnavolgbare passages, terwijl Big Big Train zich, net als Jethro Tull, ook nadrukkelijk heeft laten beïnvloeden door de Britse folk.
Het knappe van de muziek van Big Big Train is dat de band er in slaagt om de symfonische rock van weleer te laten herleven, maar op hetzelfde moment muziek maakt die andere invloeden durft te verwerken, die durft te experimenteren en die boven alles verrassend eigentijds klinkt.
Zeker in de songs waarin de viool een belangrijke rol speelt, bevat de muziek van Big Big Train flink wat invloeden uit de folk, maar deze worden vrijwel naadloos afgewisseld met muzikaal spierballenvertoon dat zo lijkt weggelopen uit de hoogtijdagen van Genesis en vooral Yes.
De criticus zal beweren dat het allemaal behoorlijk pretentieus en pompeus klinkt, maar enig bombast hoort nu eenmaal bij het genre. Big Big Train schotelt de luisteraar op Grimspound maar liefst 67 minuten muziek voor in acht tracks. Het is muziek die net zo sprookjesachtig kan klinken als de symfonische rock uit de jaren 70, maar Big Big Train kan ook verrassend rechttoe rechtaan klinken of juist verdwalen in een woud vol experimenteerdrift.
Het zal voor muziekliefhebber die niet is opgegroeid met symfonische rock of die niet thuis is in de progrock van het moment waarschijnlijk behoorlijk zware kost zijn, maar voor mij voelt Grimspound, net als voorganger Folkore als een warm bad.
Het is een warm bad dat vanwege de bijzondere accenten die Big Big Train legt en zeker ook door de sublieme geluidskwaliteit de concurrentie met de klassiekers uit het verleden aan kan en dat kan ik maar over heel weinig recente progrock platen zeggen.
Folklore vond ik vorig jaar zoals gezegd een bijzonder aangename verrassing en ook Grimspound is weer een plaat om te koesteren, zeker voor een ieder die de liefde voor de symfonische rock nooit helemaal is kwijt geraakt. Erwin Zijleman
Grimspound is in hoge kwaliteit te beluisteren via de bandcamp pagina van de band, waarop het album ook in diverse formaten kan worden aangeschaft: https://bigbigtrain.bandcamp.com/album/grimspound-hi-resolution-audio.