Bij mijn eerste kennismaking met de muziek van The Slow Show, inmiddels ruim acht jaar geleden, moest ik erg wennen aan het geluid van de band en dan met name aan de zang van Rob Godwin, maar het deze week verschenen Subtle Love voelde direct als een warm bad. De arrangementen op het nieuwe album van de band uit Manchester zijn nog wat rijker, maar het slaat nergens om in holle bombast. Ook de bijzondere zang is weer uitermate trefzeker en past prachtig bij de klassiek aandoende arrangementen. Het is nog even lastig om afscheid te nemen van de zomer van 2023, maar een soundtrack als Subtle Love van The Slow Show maakt het een stuk makkelijker.
De afgelopen week is de herfst dan officieel begonnen en dat hebben we gemerkt. Enerzijds door de regen die zo af en toe met bakken uit de hemel kwam, maar anderzijds door een aantal van de nieuwe albums die deze week zijn verschenen. Tussen deze albums zitten deze week voor het eerst verrassend veel herfstalbums. Het zijn albums die doen verlangen naar kille en donkere avonden waarop het goed toeven is bij een knisperend haardvuur.
Tussen de herfstalbums van deze week zat Subtle Love, het vijfde album van de Britse band The Slow Show. De band uit Manchester moet met haar nieuwe album concurreren met het nieuwe album van The National, dat ooit een song met de titel Slow Show opnam. De Britse band ontleende haar naam overigens niet aan de song van de Amerikaanse band, wiens nieuwe album me toch wat tegenvalt. Subtle Love valt me zeker niet tegen en is wat mij betreft met afstand het mooiste herfstalbum van deze week.
De muziek van The Slow Show is in het verleden vaak vergeleken met die van The National, maar ik hoor zelf vooral veel van de eveneens Britse band Tindersticks. Dat heeft alles te maken met de stem van The Slow Show zanger Rob Godwin, die wel wat doet denken aan die van Tindersticks zanger Stuart Staples. De voorman van The Slow Show heeft niet alleen een bijzondere stem, maar zingt ook op zeer karakteristieke wijze. De Britse muzikant draagt zijn teksten voor een groot deel voor, maar waar ik normaal gesproken niet gek ben op praatzang, heb ik geen moeite met de vocalen op de albums van The Slow Show.
De bijzondere stem van Rob Godwin is ook op Subtle Love omgeven door een bijzonder rijk klankenpalet. Met flink wat strijkers en blazers is het geluid van The Slow Show op Subtle Love bijna bombastisch, maar op een of andere manier slaagt de band uit Manchester er bijna altijd in om aan de goede kant van de streep te blijven. Het heeft deels te maken met de redelijk ingetogen zang op het album, maar de rijke klanken op Subtle Love zijn ook van een bijzondere schoonheid en bevatten bovendien voldoende rustpunten, waarin steeds weer wonderschone accenten opduiken.
Het nieuwe album van The Slow Show slaat zich direct bij eerste beluistering als een warme deken om je heen en verrast met een beeldende luistertrip die uitnodigt tot wegdromen. Zeker bij beluistering met enig volume of met de koptelefoon hoor je hoe mooi en afwisselend rijk en subtiel de songs van de Britse band zijn ingekleurd en wordt ook de zang op het album steeds mooier.
Subtle Love is op het eerste gehoor een typisch en hierdoor weinig verrassend The Slow Show album, maar als je de vorige albums van de band nog eens beluisterd, hoor je dat het geluid van de Britse band zich de afgelopen jaren wel degelijk heeft ontwikkeld, al zijn de verschillen tussen de albums van de band zeker niet levensgroot.
Ik wilde de zomer eigenlijk nog niet achter me laten en had nog een aantal aangename zomeralbums achter de hand, maar tegen de pracht van The Slow Show kon ik echt niet op. Subtle Love is met 34 minuten een relatief kort album en bevat vooral behoorlijk compacte songs, maar het vijfde album van de band is wat mij betreft 34 minuten lang mooi. Bijzonder mooi zelfs. Laat die herfst maar losbarsten. Erwin Zijleman
Subtle Love van The Slow Show is verkrijgbaar via de Mania webshop: