Katie Melua dook precies twintig jaar geleden op met het prachtige Call Of The Search. Het werd door de keuze voor wat zoete popmuziek lange tijd een onaantastbaar album, maar met het breakup album Album No. 8 vond Katie Melua wat mij betreft weer het juiste spoor. De lijn van Album No. 8 wordt doorgetrokken op het dit voorjaar verschenen Love & Money, dat in tekstueel opzicht een stuk opgewekter is, maar in muzikaal opzicht door gaat op de wat tegen Laurel Canyon folk aanleunende weg van het vorige album. De muziek van Katie Melua was me in het verleden vaak wat te zoet en braaf, maar Love & Money is net als zijn voorganger een prima album.
Het was vorige maand al weer twintig jaar geleden dat het debuutalbum van de in Georgië geboren maar in het Verenigd Koninkrijk opgegroeide Katie Melua verscheen. Het in 2003 verschenen Call Of The Search vond en vind ik een erg sterk album. Het door de legendarische Mike Batt geproduceerde album klinkt bij vlagen suikerzoet, maar Katie Melua laat, zeker in vocaal opzicht, een duidelijk eigen geluid horen. Het is een over het algemeen genomen zeer smaakvol geluid dat Call Of The Search naast het een jaar eerder verschenen en zeer succesvolle Come Away With Me van Norah Jones plaatste.
Katie Melua werd met haar debuutalbum een wereldster en schoof vervolgens op richting pop. Het leverde een stapeltje albums op dat me een stuk minder goed beviel dan het debuutalbum van Katie Melua, wiens succes na de klapper van Piece By Piece uit 2005 ook wel wat af begon te nemen. Alle albums die Katie Melua na haar debuutalbum uitbracht hadden hun momenten, maar kabbelden wat mij betreft ook wat te fantasieloos voor en waren me ook wat te zoet.
Ik was wel zeer gecharmeerd van het in 2020 verschenen Album No. 8, dat misschien niet revolutionair anders klonk dan zijn voorgangers, maar dat in zowel muzikaal als vocaal opzicht prachtig klonk en ook weer net wat minder zoete en net wat avontuurlijkere songs bevatte. Het was bovendien een zeer persoonlijk album, waarop Katie Melua het einde van haar relatie een plek gaf.
Ik was mijn liefde voor Album No. 8 afgelopen voorjaar kennelijk al weer vergeten, want het in maart verschenen Love & Money heb ik niet eens beluisterd. Ik kwam het album in welgeteld één jaarlijstje tegen en omdat het me geschikt leek als achtergrondmuziek rond de kerstdagen heb ik het alsnog geprobeerd met het negende album van de Brits-Georgische muzikante.
Love & Money werd, net als voorganger Album No. 8, geproduceerd door de Britse producer Leo Abrahams, die fraai werk heeft afgeleverd. In tekstueel opzicht is Love & Money een duidelijk ander album dan zijn voorganger. Waar Katie Melua op haar vorige album de scherven van de liefdesbreuk bij elkaar raapte, bezingt ze op Love & Money haar nieuw gevonden liefdesgeluk en haar zwangerschap. In muzikaal opzicht liggen de twee albums, mede door de productie van Leo Abrahams, dichter bij elkaar.
Ook op Love & Money kiest Katie Melua voor wat minder pop en wat meer invloeden uit de Laurel Canyon folk. Haar songs zijn nog altijd aan de zoete kant, wat voor een belangrijk deel heeft te maken met haar zang. Het is zang die nog altijd netjes binnen de lijntjes kleurt, maar Katie Melua zingt op haar nieuwe album ook prachtig.
Het levert een album op dat vaak als keurig, zoet en braaf zal worden bestempeld, maar luister zonder vooroordelen en je hoort een mooi singer-songwriter album met een randje pop. De IJslandse muzikante Laufey werd het afgelopen jaar binnengehaald als de opvolger van onder andere Katie Melua en Norah Jones, maar Katie Melua laat met Love & Money horen dat ze nog lang niet afgeschreven mag worden.
Ik hoop stiekem nog altijd op een Katie Melua album met net wat ruwere randjes en uitstapjes buiten de gebaande paden, maar Love & Money doet, net als Album No. 8, niet onder voor haar terecht bejubelde debuutalbum. De conclusie dat Love & Money eerder dit jaar wel wat meer aandacht had verdiend is dan ook gerechtvaardigd. Erwin Zijleman
Love & Money van Katie Melua is verkrijgbaar via de Mania webshop: