Lucinda Chua maakt het de luisteraar zeker niet makkelijk op haar debuutalbum YIAN. De Britse muzikante maakt op YIAN zich langzaam voortslepende muziek die uitermate subtiel is ingekleurd. De subtiele klanken zijn wel zeer sfeervol en van een betoverende schoonheid, die nog eens wordt versterkt door de al even mooie en subtiele zang van Lucinda Chua. Het is muziek waar je de tijd voor moet nemen en ook als je dit doet blijft YIAN een album dat niet in een hokje is te duwen. YIAN kiest soms voor ambient achtige soundscapes, maar Lucinda Chua kan ook uit de voeten met redelijk toegankelijke popsongs. Het levert een even mooi als intrigerend debuutalbum op.
YIAN van Lucinda Chua, dat vorige week opdook in de lijst met de beste debuutalbums van 2023 volgens de Amerikaanse muziekwebsite Paste, heb ik begin dit jaar meerdere keren beluisterd, maar ik vond het toen een lastig te doorgronden album. Dat vond ik bij de hernieuwde kennismaking met het album nog steeds, maar in het huidige seizoen komen de wat zweverige , zachte en sfeervolle klanken van Lucinda Chua wat mij betreft beter tot zijn recht en bovendien ben ik er achter gekomen dat dit album tijd verdient.
Linda Chua is een Britse muzikante met zowel Britse, Chinese als Maleisische wortels, die al op jonge leeftijd uitstekend uit de voeten kon op de cello. Nadat ze de Schotse band Mogwai live aan het werk had gezien met een celliste besloot ze dat haar toekomst niet in de klassieke muziek lag, maar in de popmuziek. Ze werkte de afgelopen onder andere samen met FKA Twigs, maar zette zichzelf in de spotlights met twee EP’s (Antidotes en Antidotes 2). Die werden begin dit jaar gevolgd door YIAN, dat in kleine kring werd opgepikt, maar door Paste nu alsnog volop in de schijnwerpers wordt gezet.
Het debuutalbum van Lucinda Chua is een album dat niet makkelijk is te typeren. De Britse muzikante maakt uiterst subtiele en bijna verstilde muziek, die zich in een opvallend laag tempo voortsleept. Het is muziek waarin de cello van Lucinda Chua wordt gecombineerd met andere strijkers en met piano en keyboards. Door de bijdragen van strijkers doet de muziek van Lucinda Chua af en toe klassiek aan, maar de Britse muzikante verwerkt ook op subtiele wijze invloeden uit de pop en R&B in haar songs.
Door het lage tempo en de subtiele en zeer sfeervolle klanken heeft de muziek op YIAN zowel een beeldend als bezwerend karakter. Dit wordt nog eens versterkt door de zang van Lucinda Chua. Deze zang is al net zo subtiel als de instrumentatie op YIAN en ook net zo zacht. De Britse muzikant spreekt haar teksten af en toe uit, maar kan ook fluisterzacht zingen, waarbij opvalt dat ze met heel veel precisie zingt.
Door het lage tempo en de subtiele klanken en zang is YIAN een album waarvoor je in de stemming moet zijn. Als je er voor in de stemming bent is het debuutalbum van Lucinda Chua een bijzonder album waarop heel veel moois te ontdekken valt. Dat lukt het best wanneer je het album met volledige aandacht beluistert en er echt de tijd voor neemt. De ambient achtige klanken doen het prima als muzikaal behang op donkere winteravonden, maar YIAN wordt een echt bijzonder album wanneer je het album niet beluistert maar ondergaat. Dan pas hoor je hoe mooi de verschillende lagen in de muziek van de Britse muzikante samenvloeien en hoor je bovendien met hoeveel gevoel Lucinda Chua zingt.
Het is razend knap hoe invloeden uit de Chinese muziek en de klassieke muziek uiteindelijk neerdalen in verrassend toegankelijke songs met een randje pop of zelfs R&B, maar YIAN staat ook vol songs die een stuk dieper graven. Het album is overigens uitgebracht op het roemruchte 4AD label, dat in het verleden met de muziek van onder andere Cocteau Twins en This Mortal Coil al eerder van dit soort verstilde pracht uitbracht. YIAN is zeker niet het makkelijkste album uit het mooie lijstje van Paste, maar wel een van de meest bijzondere. Erwin Zijleman
De muziek van Lucinda Chua is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse muzikante: https://lucindachua.bandcamp.com/album/yian.