Veel albums van vrouwelijke singer-songwriters hadden niet kunnen worden gemaakt zonder Tapestry van Carole King uit 1971. Het is een album met een serie bijna onwaarschijnlijk goede songs, maar het is ook een album waarop een aantal gelouterde sessiemuzikanten tekenen voor een prachtig tijdloos geluid. Het is echter zeker ook de zang van Carole Kind die van Tapestry zo’n fantastisch album maakt. De Amerikaanse muzikante zingt met heel veel gevoel en nog meer soul en zorgt er voor dat Tapestry ook na al die jaren goed is voor kippenvel. Het is een album dat terecht is uitgegroeid tot een van de klassiekers uit de geschiedenis van de popmuziek en wat is het een invloedrijke klassieker geworden.
Ik maak er tegenwoordig zeker geen geheim van dat ik een enorm zwak heb voor vrouwelijke singer-songwriters, die week na week domineren op de krenten uit de pop, maar dat zwak heb ik zeker niet altijd gehad. Mijn liefde voor vrouwelijke singer-songwriters bloeide pas op in de jaren 90 en pas aan het eind van de jaren 90 begon ik met het ontdekken van de grote vrouwelijke singer-songwriters uit de jaren 60 en 70.
Ik ontdekte vervolgens een heleboel geweldige albums, maar één album stak en steekt er voor mij nog altijd ver bovenuit en dat album is Tapestry van Carole King. Het in 1971 verschenen album behoort tot de klassiekers uit de geschiedenis van de popmuziek en het is een album dat bij mij, ook na talloze keren horen, nog altijd goed is voor kippenvel.
Carole King was al een aantal jaren actief en behoorlijk succesvol als songwriter toen ze in 1970 haar debuutalbum Writer uitbracht. Het is een uitstekend album, maar het deed echt helemaal niets. Het had de carrière van Carole King in de knop kunnen breken, maar toen ze in 1971 haar tweede album Tapestry uitbracht was alles anders. Tapestry werd zeer warm ontvangen en zou uiteindelijk uitgroeien tot een van de meest succesvolle albums van de vroege jaren 70.
Carole King zou in 1971 met Music nog een prima album afleveren en ook het in 1975 verschenen Really Rosie is zeker niet slecht, maar de rest van het oeuvre van de Amerikaanse singer-songwriter is weinig indrukwekkend, zeker als het wordt vergeleken met het briljante Tapestry. Tapestry behoort wat mij betreft dan ook tot de beste singer-songwriter albums ooit gemaakt.
Dat is het deels door de geweldige songs die Carole King voor het album schreef, maar ook in muzikaal en vocaal opzicht is Tapestry een geweldig album. In muzikaal opzicht klinkt Tapestry na al die jaren misschien wel wat gedateerd, maar het album klinkt ook tijdloos. Zelf hou ik erg van het volle geluid van Tapestry, waarop de piano domineert, maar waarop ook prachtig gitaarspel en fraaie blazers zijn te horen. Voor het album werden een aantal zeer ervaren sessiemuzikanten opgetrommeld en dat is te horen. Het is een geluid dat je tegenwoordig niet vaak meer hoort, maar dat soms nog wel opduikt op vintage soulalbums.
Carole King verwerkt op Tapestry invloeden uit de folk en de jazz, maar het album klinkt ook heerlijk soulvol. Dat doet ook de stem van de Amerikaanse muzikante, die op Tapestry echt geweldig zingt. In vocaal opzicht is Tapestry een van de beste albums die ik ken en zeker de soulvolle tracks komen uit de tenen van Carole King.
Tapestry is zoals gezegd bovendien een album met een aantal geweldige songs. Het zijn songs die deels bekend zijn geworden door de vertolkingen van anderen als Will You Love Me Tomorrow van The Shirelles, You've Got A Friend van James Taylor en (You Make Me Feel Like) A Natural Woman van Aretha Franklin, maar de versies van Carole King hebben mijn voorkeur (al doet Aretha Franklin het natuurlijk geweldig).
Het zijn voor een groot deel inmiddels behoorlijk dood gedraaide songs, maar Tapestry van Carole King weet me toch altijd weer te raken. Het is best bijzonder dat iemand die een briljant album als Tapestry heeft gemaakt zo weinig memorabele albums op haar naam heeft staan, maar Tapestry is van een niveau dat maar heel weinig muzikanten gegeven is. Wat mij betreft een van de beste albums aller tijden. Erwin Zijleman
