15 augustus 2025

Review: T. Hardy Morris - Artificial Tears

Artificial Tears is mijn eerste kennismaking met de muziek van de Amerikaanse muzikant T. Hardy Morris, die al heel wat jaren muziek maakt, en het is een zeer aangename kennismaking die naar veel meer smaakt
T. Hardy Morris maakte al vier soloalbums en maakte bovendien deel uit van een aantal bands. Met zijn vijfde soloalbum Artificial Tears trekt hij voor het eerst mijn aandacht en ik ben aangenaam verrast door het album. Het is een album dat put uit de archieven van de countryrock, de lo-fi en de indierock, maar T. Hardy Morris smeedt al deze invloeden aan elkaar in een even fris als tijdloos geluid. De songs van de Amerikaanse muzikant doen het uitstekend in het huidige seizoen, maar hebben naast iets zonnigs ook iets ruws. Dat T. Hardy Morris een getalenteerd songwriter is blijkt al snel, want wat blijven de songs van de muzikant uit Georgia lekker hangen.


De Amerikaanse muzikant Thomas Hardy Morris formeerde in de tweede helft van de jaren 90 in Georgia de Southern hardrockband Dead Confederate. Het is een band waarvan ik de naam volgens mij nooit ben tegengekomen, maar met name het derde album van de band uit 2013 klinkt met een mix van Southern rock, psychedelica en grunge best interessant en had destijds zeker mijn aandacht verdiend. 

Thomas Hardy Morris maakte hierna ook nog even deel uit van de mij eveneens onbekende ‘supergroep’ Diamond Rugs, die ook twee albums maakte, en begon vervolgens aan een solocarrière onder de naam T. Hardy Morris. De muzikant uit Athens, Georgia, leverde deze week alweer zijn vijfde soloalbum af en Artificial Tears is wat mij betreft een zeer aangename verrassing. 

Op zijn eerste soloalbums koos T. Hardy Morris met enige regelmaat voor het stevigere werk, met Neil Young achtige gitaarsolo’s, en daar hoor je ook nog wel wat flarden van terug op zijn nieuwe album. Het vorige album van de Amerikaanse muzikant was meer ingetogen en ook hiervan zijn echo’s te horen op Artificial Tears. 

Voor het opnemen van zijn vijfde soloalbum verruilde T. Hardy Morris Georgia tijdelijk voor Nashville, Tennessee, waar hij samen met My Morning Jacket’s Carl Broemel het grootste deel van het album in elkaar knutselde. De twee tekenen samen voor de productie van het album en een groot deel van de instrumentatie, waardoor verder eigenlijk alleen een ritmesectie moest worden gerekruteerd. 

Carl Broemel en T. Hardy Morris gingen de studio in met niet veel meer dan een handvol ruwe demo’s die bij Carl Broemel thuis werden opgenomen, maar het idee om de songs verder uit te werken in de studio bleek niet in alle gevallen goed te werken, waardoor Artificial Tears deels thuisopnamen bevat. Het resultaat mag er zijn, want de twaalf songs op het album zijn stuk voor stuk geslaagd. 

De muziek van T. Hardy Morris klinkt op Artificial Tears op een of andere manier zonnig, maar de songs op het album hebben ook iets ruws en zijn ook het lo-fi karakter van de demo’s waarmee werd gestart niet helemaal kwijt geraakt. Het klinkt wat mij betreft zeer aangenaam, maar ik vind de songs van T. Hardy Morris ook interessant. 

De muzikant uit Georgia maakt op het eerste gehoor tijdloze popsongs die makkelijk een aantal decennia oud hadden kunnen zijn, maar de songs op Artificial Tears hebben ook iets bijzonders. Dat bijzondere komt in eerste instantie van het gitaarwerk, dat heerlijk melodieus kan klinken, maar dat ook ruwer uit de speakers kan komen of zelfs kan ontsporen, met name wanneer er een solo tegenaan wordt gegooid. Het kan echter ook een andere kant op, want het album klinkt ook regelmatig als een countryrock album uit een ver verleden. 

Het gitaarwerk vormt een fraaie aanvulling op de wat vlakke zang van de Amerikaanse muzikant, die met zijn stem wel bijdraagt aan het nostalgische tintje dat op Artificial Tears is te horen. De combinatie van nostalgische klanken en af en toe uit de bocht vliegend gitaarwerk klinkt wat mij betreft onweerstaanbaar lekker, maar T. Hardy Morris schrijft ook nog eens prima songs, die na één keer horen in het geheugen zijn opgeslagen. Het doet me af en toe wel wat denken aan de muziek die R.E.M., ook afkomstig uit Athens, Georgia, in met name haar beginjaren maakte, maar T. Hardy Morris heeft een beter gevoel voor tijdloze popsongs. Echt een aangename verrassing dit album. Erwin Zijleman

De muziek van T. Hardy Morris is ook verkirjgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikant: https://thardymorris.bandcamp.com/album/artificial-tears.


Artificial Tears van T. Hardy Morris is verkrijgbaar via de Mania webshop: