Het is een plaat die bestaat uit meerdere lagen. De basis wordt gevormd door een stevige en nogal donkere klinkende ritmesectie, die herinnert aan de postpunk platen die aan het eind van de jaren 70 voor het eerst opdoken. Hierbovenop liggen de prima zangpartijen op de plaat, die Self-serving Strategies ook voorzien van een wat donkere tint. De hoofdrol wordt echter opgeëist door het fantastische gitaarwerk op de plaat.
Het is gitaarwerk dat alle kanten op kan schieten en dat vaak ook doet. Hier en daar herinneren de gitaarlijnen aan de postpunk, maar het gitaarwerk schuift net zo makkelijk op richting indie-rock, shoegaze, noiserock of richting de funky gitaarlijnen waarop Talking Heads het patent had in haar beste jaren. Het voorziet de songs van de band van heel veel kleur en spanning.
Self-serving Strategies is het debuut van HOWRAH, maar de leden van de band hebben hun sporen in de muziek inmiddels ruimschoots verdiend in diverse Amsterdamse bands (die bij mij overigens lang niet allemaal een belletje deden rinkelen). Dat hoor je want het debuut van HOWRAH is een zelfverzekerde plaat met allure.
De songs van HOWRAH klinken hier en daar net zo groots en meeslepend als die van bands als Editors en White Lies, maar zijn in muzikaal opzicht veel interessanter. Er gebeurt van alles op Self-serving Strategies van HOWRAH. De band legt zich niet vast op één genre en durft bovendien buiten de lijntjes te kleuren, waardoor de songs van de band zich het ene moment makkelijk opdringen, maar het volgende moment toch weer tegen de haren instrijken met rauwe en stekelige passages.
Het fantastische gitaarwerk op de plaat is steeds weer de aanjager. HOWRAH is niet zuinig met geweldige gitaarlijnen, maar verrast op haar debuut ook met prachtige gitaarwolken of al even aangename gruizige uitbarstingen. Het veelkleurige en soms bijna eclectische gitaarwerk op de plaat voorziet het debuut van HOWRAH van heel veel dynamiek en avontuur en transformeert de plaat langzaam maar zeker tot een buitengewoon fascinerende luisterrip.
Het is een luistertrip waarin het gaspedaal af en toe flink wordt ingetrapt, maar op Self-serving Strategies wordt ook prachtig gas teruggenomen, waarna de muziek van de Nederlandse band een bezwerend karakter krijgt. HOWRAH heeft een plaat gemaakt die met één been in de late jaren 70 en vroege jaren 80 staat, maar de muziek van de Nederlandse band staat met het andere been krachtig in het heden.
Self-serving Strategies klinkt hier en daar als de plaat die New Order had gemaakt wanneer het na het sombere einde van Joy Division vol voor de gitaren had gekozen, maar het debuut van HOWRAH kan ook de concurrentie met alle hippe en bejubelde gitaarbandjes van het moment met gemak aan.
Self-serving Strategies werd opgenomen in de studio van de veel te vroeg overleden muzikant en producer Corno Zwetsloot, die met deze plaat een prachtig eerbetoon krijgt. 2018 heeft al een aantal mooie gitaarplaten afgeleverd, maar die van HOWRAH steekt er net wat bovenuit. Erwin Zijleman
De muziek van HOWRAH is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://howrah.bandcamp.com.