Ik was drieënhalf jaar geleden zeer te bespreken over het debuut van de Amerikaanse Natalie Prass. De in Cleveland, Ohio, geboren singer-songwriter putte op haar debuut uit de archieven van de jaren 70, met een voorliefde voor soulvolle voorbeelden als Carole King en Laura Nyro.
Met een zwak voor deze vaak gebruikte voorbeelden wist Natalie Prass zich nog niet te onderscheiden van haar talloze concurrenten, maar dat deed ze wel met de productie van haar titelloze eerste plaat. Voor deze productie deed ze een beroep op haar oude schoolvriend Matthew White, die het geluid van Natalie Prass afwisselend voorzag van ingetogen klanken en van een rijk georkestreerd geluid vol strijkers en blazers.
Vorige week verscheen eindelijk de tweede plaat van Natalie Prass, maar ik heb hem zelf al wat langer in huis. Bij eerste beluisteringen was ik wat teleurgesteld. Natalie Prass kiest op haar tweede plaat voor een geluid dat wat dichter tegen de pop en R&B aan ligt en dat openlijk lijkt te flirten met een breed publiek.
Eerder deze week wilde ik de tweede van Natalie Prass definitief terzijde schuiven, maar ik besloot het nog een keer te proberen. De combinatie van een wat hoger volume, broeierige temperaturen en het nieuwe geluid van de Amerikaanse muzikante bleek opeens geweldig te werken. Opeens werd ik wel gegrepen door de soulvolle klanken en lekker in het gehoor liggende songs op de tweede plaat van Natalie Prass, had ze me weer te pakken met haar bijzonder aangename stem en hoorde ik bovendien veel meer bijzondere invloeden en accenten.
Ook voor haar tweede plaat deed Natalie Prass een beroep op de productionele vaardigheden van Matthew E. White, die inmiddels een zeer herkenbaar geluid in elkaar weet te smeden. Waar Natalie Prass op haar debuut nog koos voor singer-songwriter muziek met een dosis soul, kiest ze op The Future And The Past voor een geluid met meer invloeden uit de pop en R&B. Hier en daar duiken flarden uit de jaren 80 en 90 op en hoor ik wat van Janet Jackson en Wendy & Lisa, maar de Amerikaanse muzikante sluit ook aan bij het moderne soulgeluid van haar producer.
Bij vluchtige beluistering klinkt The Future And The Past aangenaam, maar ook redelijk doorsnee, maar luister net wat beter en je hoort dat Natalie Prass samen met Matthew E. White een bijzonder geluid in elkaar heeft geknutseld. Het is een geluid dat voor een belangrijk deel bestaat uit pop, R&B en soul, maar ook invloeden uit de jazz en de funk zoals Prince en zijn protegees die maakten hebben hun weg gevonden naar het geluid op de tweede plaat van Natalie Prass.
Het doet het geweldig bij de zomerse temperaturen van het moment, maar zeker wanneer je wat beter luistert naar de geweldige productie en de bijzondere stem van Natalie Prass is The Future And The Past een plaat voor alle momenten en temperaturen en blijkt de plaat ook in tekstueel opzicht nog eens interessant (met volop haakjes naar de verkiezing van Trump en #MeToo).
Mijn advies: probeer de nieuwe plaat van Natalie Prass eerst als soundtrack voor de zomerse dagen van het moment. Ik ben er van overtuigd dat na enige gewenning de kwaliteit van de plaat boven komt drijven. Erwin Zijleman
De nieuwe plaat van Natalie Prass is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://natalieprass2.bandcamp.com/album/the-future-and-the-past.