Pete Yorn & Scarlett Johansson - Break Up
Toen actrice Scarlett Johansson vorig jaar een cd met Tom Waits covers aankondigde was ik zeer sceptisch. Ik heb het niet zo op actrices die zo nodig moeten gaan zingen, maar bovendien leek de stem van Scarlett Johansson me op geen enkele wijze geschikt voor het werk van Tom Waits. Het door TV On The Radio’s Dave Sitek geproduceerde Anywhere I Lay My Hat bleek echter een bijzonder aangename verrassing. Op haar debuut als zangeres transformeerde Scarlett Johansson, bijgestaan door onder andere Cocteau Twins producer Ivo Watts-Russell en David Bowie (!), een fraaie selectie songs uit het oeuvre van Tom Waits tot zweverige dreampop die mijlenver bleek verwijderd van de originelen. Anywhere I Lay My Hat begaf zich ergens tussen het werk van Cocteau Twins en Mazzy Star en bleek goed voor vele bijzonder aangename avonden. Iets meer dan een jaar later duikt Scarlett Johansson wederom op als zangeres; ditmaal aan de zijde van de Amerikaanse singer-songwriter Pete Yorn. Yorn debuteerde aan het begin van het millennium veelbelovend met het fraaie, en meer dan eens aan Ryan Adams herinnerende, Musicforthemorningafter, maar wist het niveau van zijn debuut op de platen die volgden niet meer te benaderen. Het samen met Scarlett Johansson gemaakte Break Up lag al een jaar of drie op de plank en krijgt nu, waarschijnlijk vooral vanwege het succes van Scarlett Johansson’s debuut, alsnog het daglicht te zien. Op Break Up laten Yorn en Johansson zich inspireren door de duetten van Serge Gainsbourg en Brigitte Bardot uit de jaren 60, hetgeen resulteert in heerlijk zwoele popmuziek. Hoewel Pete Yorn in muzikaal opzicht met afstand de meest gelouterde van het tweetal is, is het Scarlett Johansson die op Break Up de aandacht naar zich toe weet te trekken. De vocalen op deze plaat zijn wat mij betreft beter dan op Anywhere I Lay My Hat en geven deze plaat het kleine beetje extra dat nodig is om op te vallen. Omdat Pete Yorn zijn oude vorm nog steeds niet heeft hervonden, is Break Up niet zo goed als de plaat van het vorig jaar zo succesvolle actrice/muzikant duo She & Him (oftewel Zooey Deschanel en M. Ward), maar het is wel een plaat die bijzonder aangenaam voortkabbelt op de laatste zomeravonden van 2009. Break Up onderstreept de vocale kwaliteiten van Scarlett Johansson en levert voor de tweede maal in iets meer dan een jaar een opvallende en aangename plaat op. Erwin Zijleman
Toen actrice Scarlett Johansson vorig jaar een cd met Tom Waits covers aankondigde was ik zeer sceptisch. Ik heb het niet zo op actrices die zo nodig moeten gaan zingen, maar bovendien leek de stem van Scarlett Johansson me op geen enkele wijze geschikt voor het werk van Tom Waits. Het door TV On The Radio’s Dave Sitek geproduceerde Anywhere I Lay My Hat bleek echter een bijzonder aangename verrassing. Op haar debuut als zangeres transformeerde Scarlett Johansson, bijgestaan door onder andere Cocteau Twins producer Ivo Watts-Russell en David Bowie (!), een fraaie selectie songs uit het oeuvre van Tom Waits tot zweverige dreampop die mijlenver bleek verwijderd van de originelen. Anywhere I Lay My Hat begaf zich ergens tussen het werk van Cocteau Twins en Mazzy Star en bleek goed voor vele bijzonder aangename avonden. Iets meer dan een jaar later duikt Scarlett Johansson wederom op als zangeres; ditmaal aan de zijde van de Amerikaanse singer-songwriter Pete Yorn. Yorn debuteerde aan het begin van het millennium veelbelovend met het fraaie, en meer dan eens aan Ryan Adams herinnerende, Musicforthemorningafter, maar wist het niveau van zijn debuut op de platen die volgden niet meer te benaderen. Het samen met Scarlett Johansson gemaakte Break Up lag al een jaar of drie op de plank en krijgt nu, waarschijnlijk vooral vanwege het succes van Scarlett Johansson’s debuut, alsnog het daglicht te zien. Op Break Up laten Yorn en Johansson zich inspireren door de duetten van Serge Gainsbourg en Brigitte Bardot uit de jaren 60, hetgeen resulteert in heerlijk zwoele popmuziek. Hoewel Pete Yorn in muzikaal opzicht met afstand de meest gelouterde van het tweetal is, is het Scarlett Johansson die op Break Up de aandacht naar zich toe weet te trekken. De vocalen op deze plaat zijn wat mij betreft beter dan op Anywhere I Lay My Hat en geven deze plaat het kleine beetje extra dat nodig is om op te vallen. Omdat Pete Yorn zijn oude vorm nog steeds niet heeft hervonden, is Break Up niet zo goed als de plaat van het vorig jaar zo succesvolle actrice/muzikant duo She & Him (oftewel Zooey Deschanel en M. Ward), maar het is wel een plaat die bijzonder aangenaam voortkabbelt op de laatste zomeravonden van 2009. Break Up onderstreept de vocale kwaliteiten van Scarlett Johansson en levert voor de tweede maal in iets meer dan een jaar een opvallende en aangename plaat op. Erwin Zijleman