Cowboy Junkies - Demons: The Nomad Series, Vol. 2
De Canadese band Cowboy Junkies brak in 1988 door met haar tweede plaat The Trinity Session. Het is een voorbeeld van een plaat die maar lastig is te overtreffen, maar desondanks hebben de Cowboy Junkies sindsdien een omvangrijk oeuvre opgebouwd. Hoewel niet alle platen van de band even goed zijn, is het oeuvre van de band van een constant en opvallend hoog niveau, al hebben de Cowboy Junkies zich nog steeds niet definitief kunnen ontworstelen aan de bijna onontkoombare vergelijking met The Trinity Session. De afgelopen jaren is de band uit Toronto opvallend productief, hetgeen vorig jaar werd onderstreept met Renmin Park: The Nomad Series, Vol. 1, naar verluid de eerste van een serie van vier platen. Een half jaar na de release van de beste Cowboy Junkies plaat in vele jaren, ligt er inderdaad een tweede deel in de winkel: Demons: The Nomad Series, Vol. 2. Het eerste deel van The Nomad Series was een buitengewoon avontuurlijke plaat, waarop invloeden uit de Chinese muziek een belangrijke rol speelden. Het tweede deel uit de serie is weer een heel andere plaat geworden. Op Demons eren de Cowboy Junkies de eind 2009 overleden singer-songwriter Vic Chesnutt. Het is een buitengewoon smaakvol en krachtig eerbetoon geworden. Demons bestrijkt een groot deel van de catalogus van Vic Chesnutt en hierbij is gelukkig niet gekozen voor de meet voor de hand liggende tracks van de betreurde singer-songwriter. Op voorhand kon ik me weinig voorstellen bij een combinatie van de vaak wat grimmige songs van Vic Chesnutt en de honingzoete vocalen van Margo Timmins, maar in de praktijk pakt het fraai uit. De Cowboy Junkies doen op Demons hun best om de songs van Vic Chesnutt zoveel mogelijk recht te doen en slagen hier uitstekend in. De plaat laat zich door het karakteristieke geluid van de band beluisteren als een Cowboy Junkies plaat, maar qua sfeer blijft het ook dicht bij de platen van Chesnutt. Ik heb lang niet alle platen van Vic Chesnutt in huis en werd bij beluistering van Demons dan ook meer dan eens verrast door de intieme en doorleefde songs van Vic Chesnutt. Tegelijkertijd werd ik wederom betoverd door de prachtige stem van Margo Timmins, die ik inmiddels al meer dan 20 jaar tot mijn favoriete zangeressen reken. Ook in muzikaal opzicht valt er veel te genieten. De Cowboy Junkies klinken na al die jaren hechter dan ooit tevoren, maar blijken ook op Demons weer in staat om de muzikale bakens te verzetten wanneer dit nodig is. Het veelkleurige en stemmige geluid van de band blijkt verder prachtig te kleuren bij het vooral sobere en donkere palet dat Vic Chesnutt over het algemeen uitkoos voor zijn songs. Demons is in muzikaal opzicht misschien niet zo opzienbarend als Renmin Park, het eerste deel van The Nomad Series, maar het is wel weer een plaat die anders klinkt dan de platen die we van de Cowboy Junkies kennen en het is bovendien weer een plaat van hoog niveau. En zo krijgt Vic Chesnutt het eerbetoon dat hij verdient en maken de Cowboy Junkies opnieuw indruk met een sterke plaat. Een typisch voorbeeld van een win-win situatie. Erwin Zijleman
De Canadese band Cowboy Junkies brak in 1988 door met haar tweede plaat The Trinity Session. Het is een voorbeeld van een plaat die maar lastig is te overtreffen, maar desondanks hebben de Cowboy Junkies sindsdien een omvangrijk oeuvre opgebouwd. Hoewel niet alle platen van de band even goed zijn, is het oeuvre van de band van een constant en opvallend hoog niveau, al hebben de Cowboy Junkies zich nog steeds niet definitief kunnen ontworstelen aan de bijna onontkoombare vergelijking met The Trinity Session. De afgelopen jaren is de band uit Toronto opvallend productief, hetgeen vorig jaar werd onderstreept met Renmin Park: The Nomad Series, Vol. 1, naar verluid de eerste van een serie van vier platen. Een half jaar na de release van de beste Cowboy Junkies plaat in vele jaren, ligt er inderdaad een tweede deel in de winkel: Demons: The Nomad Series, Vol. 2. Het eerste deel van The Nomad Series was een buitengewoon avontuurlijke plaat, waarop invloeden uit de Chinese muziek een belangrijke rol speelden. Het tweede deel uit de serie is weer een heel andere plaat geworden. Op Demons eren de Cowboy Junkies de eind 2009 overleden singer-songwriter Vic Chesnutt. Het is een buitengewoon smaakvol en krachtig eerbetoon geworden. Demons bestrijkt een groot deel van de catalogus van Vic Chesnutt en hierbij is gelukkig niet gekozen voor de meet voor de hand liggende tracks van de betreurde singer-songwriter. Op voorhand kon ik me weinig voorstellen bij een combinatie van de vaak wat grimmige songs van Vic Chesnutt en de honingzoete vocalen van Margo Timmins, maar in de praktijk pakt het fraai uit. De Cowboy Junkies doen op Demons hun best om de songs van Vic Chesnutt zoveel mogelijk recht te doen en slagen hier uitstekend in. De plaat laat zich door het karakteristieke geluid van de band beluisteren als een Cowboy Junkies plaat, maar qua sfeer blijft het ook dicht bij de platen van Chesnutt. Ik heb lang niet alle platen van Vic Chesnutt in huis en werd bij beluistering van Demons dan ook meer dan eens verrast door de intieme en doorleefde songs van Vic Chesnutt. Tegelijkertijd werd ik wederom betoverd door de prachtige stem van Margo Timmins, die ik inmiddels al meer dan 20 jaar tot mijn favoriete zangeressen reken. Ook in muzikaal opzicht valt er veel te genieten. De Cowboy Junkies klinken na al die jaren hechter dan ooit tevoren, maar blijken ook op Demons weer in staat om de muzikale bakens te verzetten wanneer dit nodig is. Het veelkleurige en stemmige geluid van de band blijkt verder prachtig te kleuren bij het vooral sobere en donkere palet dat Vic Chesnutt over het algemeen uitkoos voor zijn songs. Demons is in muzikaal opzicht misschien niet zo opzienbarend als Renmin Park, het eerste deel van The Nomad Series, maar het is wel weer een plaat die anders klinkt dan de platen die we van de Cowboy Junkies kennen en het is bovendien weer een plaat van hoog niveau. En zo krijgt Vic Chesnutt het eerbetoon dat hij verdient en maken de Cowboy Junkies opnieuw indruk met een sterke plaat. Een typisch voorbeeld van een win-win situatie. Erwin Zijleman